နိုင်ငံတော်အကျဉ်းသား (၄)

 

ႏိုင္ငံေတာ္အက်ဥ္းသား

ဘာသာျပန္--- သရပါဘေလာ့ဂ္ 

အပုိင္း ၃

တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား

အခန္း ၆

ျပိဳင္ဘက္တစ္ေယာက္အေပၚ ဥပါယ္တံမ်ဥ္သုံးျခင္း

ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကားတြင္ “တက်က္က်က္ စကားမ်ား အျငင္းပြါးျခင္း”ကုိ မနွစ္သက္ေၾကာင္း

တိန္.ေရွာင္ပင္းက လူသိရွင္ၾကား ေျပာၾကားခဲ့ဖူးသည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၏

အရွိန္နႈန္း ၊ ဦးတည္ရာတုိ.နွင့္ပက္သက္၍ အေျခခံက်သည့္ ကြဲျပားမႈမ်ားမွာ

တည္ရွိျမဲတည္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္ ။ ပြင့္လင္းသည့္ ျငင္းခုန္ေဆြးေႏြးမႈမ်ားကုိ ခြင့္မျပဳေသာေၾကာင့္

သေဘာထားကြဲျပားမႈမ်ားကုိ ေျဖရွင္းရာတြင္ တစ္ဆင့္ခံသြယ္ဝုိက္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားလုိအပ္ေၾကာင္း
ေက်ာက္ကေဖာ္ျပထားသည္ ။

ဤစာစုတြင္ ေက်ာက္က လက္ဝဲဝါဒီ ပါတီဝါရင့္ၾကီး ခ်န္ယန္း၏ ဆန္.က်င္မႈမ်ားကုိ ေက်ာ္လႊားနိုင္ဖုိ.

စကားလုံးအသုံးအနႈန္း လွလွပပသုံး၍ ဥပါယ္တံမ်ဥ္ျဖင့္ မည္သုိ.လွည့္စားခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပထားသည္။

ဤနည္းအားျဖင့္ စီးပြါးေရးက႑တြင္ စီမံကိန္းစနစ္ကုိ အဓိကဦးစားေပးလုိသည့္ ခ်န္ယန္း၏ ဆႏၵကုိ

သူ.အေနျဖင့္ လ်စ္လ်ဴရႈနုိင္ခဲ့သည္ ။ တရုတ္ျပည္၏ ဖြံ.ျဖိဳးေရးအတြက္ သူ.အေနျဖင့္ မွန္ကန္သည့္

လုပ္ရပ္တစ္ခုကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ထားသည့္အတြက္ ေက်ာက္သည္ေနာင္တမရခဲ့ေပ။

ရဲေဘာ္တိန္.ေရွာင္ပင္းသည္ ေဈးကြက္၏စြမ္းအားကုိ နွစ္ကာလၾကာရွည္စြာကတည္းကပင္ အေလးေပးခဲ့သည္ ။ “ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ဟာ ေဈးကြက္စီးပြါးေရးရဲ. အခန္းက႑ကုိ မပစ္ပယ္ဘူး”ဟု သူကေျပာခဲ့သည္ ။ သူသည္ ထုိသတင္းစကားကုိ အခါမ်ားစြာပင္ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးနွင့္ ေဈးကြက္စီးပြါးေရးကုိ ေပါင္းစပ္ရာ၌ အေျခအေနေပၚမူတည္၍ မည္သည့္က႑က ဦးေဆာင္ေနသည္ဆုိသည့္ အေနအထားအေပၚမူတည္၍ ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္ ရွိရမည္ဟု သူကေျပာသည္ ။ ၁၂ ၾကိမ္ေျမာက္ ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝး (၁၉၈၄ ခုနွစ္တြင္ က်င္းပခဲ့သည္)တြင္ ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဆုံးျဖတ္ခ်က္တြင္ ေဈးကြက္အလုိအတုိင္းျဖစ္ေပၚေနသည့္ ဝယ္လုိအားနွင့္ေရာင္းလုိအားတုိ.၏ သဘာဝအေလွ်ာက္ ဆက္စပ္ေနမႈနွင့္ ေဈးကြက္စြမ္းအားတုိ.၏ အေရးပါမႈတုိ.ကုိ အေလးေပးေဖာ္ျပထားခဲ့သည္ ။ ဤဆုံးျဖတ္ခ်က္၌ ဆုိရွယ္လစ္စီးပြါးေရးစနစ္ကုိ “လူသုံးကုန္ပစၥည္း စီးပြါးေရးစနစ္၁”ဟု အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခဲ့သည္ ။

တိန္.သည္ ဤဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ လြန္စြာသေဘာက်နွစ္သက္ခဲ့ျပီး “နုိင္ငံေရးရာစီးပြါးေရးစနစ္အတြက္ သီအုိရီအသစ္”ဟုပင္ သေဘာထားယူဆခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၈ ခုနွစ္အတြင္းက တိန္.နွင့္ကြ်န္ေတာ္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့သည့္ သီးသန္.စကားဝုိင္းတစ္ခု၌ ပါတီဝါရင့္ၾကီး ခ်န္ယန္းနွင့္ လီရွန္နင္းတုိ.၏ အယူအဆမ်ားနွင့္ပက္သက္၍ စကားစပ္မိရာ၌ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ စီးပြါးေရးစနစ္သည္ ဆုိဗီယက္ယူနီယံ၏ စီးပြါးေရးပုံစံကုိ အတုယူထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း တိန္.ကေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ သုိ.ေသာ္ ဆုိဗီယက္တုိ.ကုိယ္တုိင္သည္ပင္လွ်င္ ဤပုံစံကုိ စြန္.လႊတ္ခဲ့ခ်ိန္၌ ကြ်န္ေတာ္တုိ.က မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ တင္းက်ပ္စြာ ဖက္တြယ္ထားသင့္ပါသနည္း ။ ၁၉၉၂ ခုနွစ္၌ သူ၏ေျပာၾကားမႈမ်ားတြင္ တိန္.က ဤအယူအဆကို အတိအလင္းပင္ ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္ ။ သူသည္ အေျခအေန အခ်ိန္အခါ ကြဲျပားမႈမ်ားအေပၚမူတည္၍ မတူျခားနားသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ေျပာၾကားခဲ့သည့္တုိင္ေအာင္ လူသုံးကုန္ပစၥည္း စီးပြါးေရး ၊ ေရာင္းလုိအားနွင့္ ဝယ္လုိအား၏ သေဘာသဘာဝနွင့္ ေဈးကြက္စီးပြါးေရးတုိ.ကုိ အျမဲလုိပင္ တိမ္းညြတ္ဦးတည္ခဲ့ေပသည္ ။

ရဲေဘာ္ဟူေယာင္ဘန္းသည္လည္း စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္နွင့္ပက္သက္၍ အလားတူပင္ အားတက္သေရာမရွိလွေပ ။ ကြ်န္ေတာ္၏ အျမင္အရ သူသည္ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးကုိ အေပၚ-ေအာက္ လြန္မင္းစြာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ပုံစံတစ္ရပ္ျဖစ္ျပီး လူအမ်ား၏ လုပ္ကုိင္လုိစိတ္နွင့္ တီထြင္ဖန္တီးလုိစိတ္တုိ.ကုိ ကန္.သတ္ထားျပီး ေဒသဆုိင္ရာအဆင့္နွင့္ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းနယ္ပယ္တုိ.၌ ကုိယ္တုိင္စတင္ျပီး ေရွးဦးလုပ္ေဆာင္လုိစိတ္တုိ.ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ကန္.သတ္ထားသည့္ စနစ္ျဖစ္သည္ဟု သူက ယုံၾကည္ထားသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္သည္ ။ ဆုိရွယ္လစ္လူ.အဖြဲ.အစည္းတစ္ခု တည္ေဆာက္ရာတြင္ လူမ်ား ၊ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားနွင့္ ေဒသဆုိင္ရာ အစုိးရမ်ားအား လြတ္လပ္အမွီအခုိကင္းစြာ လႈပ္ရွားခြင့္ျပဳဖုိ. လုိအပ္ျပီးလွ်င္ နုိင္ငံေတာ္က လူမႈလႈပ္ရွားမႈကန္ပိန္းမ်ားျဖင့္ လႈံ.ေဆာ္ျပီး ၎တုိ.၏ အင္အားတုိ.ကို စုစည္ျပီး လမ္းညႊန္မႈေပးရမည္ဟု သူက ယုံၾကည္သည္ ။

သုိ.ေသာ္ ခ်န္ယန္းနွင့္ လီရွန္နင္းတုိ.ကမူ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္၏ အေရးပါမႈကုိ အေလးေပးၾကသည္ ။ အထူးသျဖင့္ ခ်န္ယန္းျဖစ္သည္ သူ၏အယူအဆမ်ားသည္ ၁၉၅၀ ခုနွစ္က အယူအဆမ်ားအတုိင္း မေျပာင္းမလဲရွိေနဆဲျဖစ္သည္ ။ သူေျပာသမွ် မိန္.ခြန္းတုိင္း၌ “စီမံကိန္းစီးပြါးေရးက ပထမဦးစားေပး ၊ ေဈးကြက္လုိအပ္ခ်က္အတုိင္း ထိန္းညွိေရးက အရန္အစီအစဥ္”ဆုိသည့္ စကားစုကုိ အျမဲလိုထည့္ေျပာေလ့ရွိသည္ ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအစီအစဥ္မ်ား အရွိန္ေကာင္းစြာရျပီးသည့္တုိင္ေအာင္ပင္ သူ.မိန္.ခြန္းမ်ား၏ ေလသံအသြားအလာမွာ ေျပာင္းလဲမသြားေပ ။ သူ၏အယူအဆအရ စီးပြါးေရးကုိ ကုိင္တြယ္ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းသည္ ငွက္ေမြးရသည္နွင့္တူသည္ ၊ ငွက္ကေလးကုိ တင္းက်ပ္စြာကုိင္တြယ္၍ မျဖစ္နုိင္ေပ ဤသုိ.ကိုင္တြယ္ပါက ငွက္သည္အသက္ရႈက်ပ္သြားမည္ျဖစ္သည္ ထုိ.အတူပင္ ငွက္ကိုလႊတ္ေပးရန္လည္း မျဖစ္နုိင္ျပန္ေပ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူတုိ.ကပ်ံသန္းသြားမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ထုိ.ေၾကာင့္ ငွက္ကုိေလွာင္အိမ္တြင္းထည့္၍ ေမြးျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံးပင္ျဖစ္သည္ ။ ဤသည္မွာ သူ၏နာမည္ေက်ာ္ “ငွက္ေလွာင္အိမ္ စီးပြါးေရးေမာ္ဒယ္”၏ ေနာက္ကြယ္ရွိ အေျခခံအယူအဆျဖစ္သည္ ။

သူက တရုတ္ျပည္၏ ပထမ ငါးနွစ္စီမံကိန္းသည္ ေအာင္ျမင္ရုံမွ်သာမက စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္သည္ ဆယ္စုနွစ္အနည္းငယ္အတြင္း ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုကုိ ဖြံ.ျဖိဳးမႈနိမ့္က်သည့္ နုိင္ငံတစ္ခုအျဖစ္မွ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုျပီးလွ်င္ ဒုတိယအင္အားအၾကီးဆုံး နုိင္ငံတစ္ခုအျဖစ္သုိ. ေျပာင္းလဲေပးနုိင္ခဲ့သည္ဟု ၁၉၈၀ ခုနွစ္မ်ား၏ ေနာက္ပုိင္းကာလမ်ားအထိ ယုံၾကည္ေနဆဲျဖစ္သည္ ။ ဤအခ်က္သည္ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္ ေအာင္ျမင္နုိင္ေၾကာင္း သက္ေသတစ္ခုျဖစ္သည္ဟု သူကရႈျမင္သည္ ။ တရုတ္ျပည္သည္ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္ေအာက္တြင္ ေကာင္းစြာမေအာင္ျမင္ရျခင္းမွာ ေမာ္၏မူဝါဒမ်ားနွင့္ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး၏ အဖ်က္စြမ္းအားမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု သူကယူဆသည္ ။ အကယ္၍ အေျခအေနအရပ္ရပ္သည္ ပထမ ငါးနွစ္စီမံကိန္းအတုိင္း ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါက ရလာဒ္မ်ားသည္ အလြန္ေကာင္းမြန္ဖြယ္ရာရွိေနလိမ့္မည္ဟု သူကယုံၾကည္သည္ ။

နုိင္ငံျခားေရးနွင့္ပက္သက္ပါက ခ်န္ယန္သည္ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုကုိ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ သေဘာက်ျပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကုိမူ ယုံၾကည္မႈမရွိေပ ။ သူ၏ရႈျမင္ပုံမွာ တိန္.ေရွာင္ပင္း၏ အျမင္မ်ားနွင့္ အလြန္ပင္ ကြဲျပားေနျပီး သူတုိ.နွစ္ဦးၾကားတြင္ သေဘာထားကြဲလြဲမႈရွိေနသည္ ။

၁၉၈၀ ခုနွစ္မ်ားအတြင္းက စီပြါးေရးအၾကံေပး အုိင္ဗန္အာခီေပါ့ဗ္ တရုတ္ျပည္သုိ. ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ သူ.ကို ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုက စီးပြါးေရး စီမံကိန္းေရးဆြဲမႈမ်ားတြင္ တရုတ္ျပည္ကုိ ကူညီရန္အတြက္ ေစလႊတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး သူသည္ ခ်န္ယန္းနွင့္ ရင္းနွီးသည့္ ဆက္ဆံေရးရွိသူျဖစ္သည္ ။ တိန္.က ခ်န္ယန္းကုိ ေဆြးေႏြးရာတြင္ ေျပာၾကားရမည့္ အခ်က္မ်ားကို ခ်ျပျပီး ၎တုိ.ကို လုိက္နာရန္ အမိန္.ေပးခဲ့သည္ ။ ေရွာင္ပင္းသည္ အာခီေပါ့ဗ္နွင့္ ေတြ.ဆုံရာတြင္ ခ်န္ယန္းေျပာၾကားမည့္ စကားမ်ားနွင့္ ပက္သက္၍ စိုးရိမ္ပူပန္ျပီး ေဆြးေႏြးပြဲေၾကာင့္ ရႈပ္ေထြးမႈမ်ား ေပၚေပါက္လာမည္ကုိ ပူပင္ေၾကာင့္က်ခဲ့သည္ ။ ခ်န္ယန္းက အင္တင္တင္ျဖစ္ေနေသာ္လည္း အမိန္.ကုိ လိုက္နာခဲ့သည္ ။ ျပည္သူ.လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ ဦးစီးခ်ဳပ္ ဇူရွင္းက်န္သည္လည္း အလားတူအျမင္မ်ဳိးရွိသူျဖစ္သည္ ။ တကယ္တမ္း၌ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုသည္ ဆုိရွယ္လစ္နုိင္ငံျဖစ္ျပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကမူ နယ္ခ်ဲ.နုိင္ငံတစ္ခုသာျဖစ္သည္ဟု သူကယုံၾကည္သည္ ။

ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ေက်းလက္ေဒသ ေျမယာကန္ထရုိက္စနစ္ကို စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ. ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္ျဖစ္ရာ ခ်န္ယန္းက ၁၉၈၁ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ က်င္းပသည့္ ေက်းလက္ေဒသ အလုပ္အဖြဲ. အစည္းအေဝး၌ မိန္.ခြန္းေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ ေက်းလက္စီးပြါးေရးသည္လည္း စီမံကိန္းစနစ္ျဖင့္ အဓိက အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမည္ျဖစ္ျပီး ေဈးကြက္ထိန္းညွိမႈသည္ အရံအစီအစဥ္မွ်သာျဖစ္ေၾကာင္း သူကေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ ေကာက္ပဲသီးနွံ ၊ ဝါဂြမ္း ၊ ေဆးရြက္ၾကီးနွင့္ အျခားသီးနွံတုိ.ကုိ စုိက္ပ်ဳိးရန္ ေျမေနရာကုိ ခြဲတမ္းမ်ားျဖင့္ ခ်မွတ္သင့္သည္ ။ ဝက္ေမြးျမဴေရးကုိလည္း ဦးတည္ခ်က္ခြဲတမ္းမ်ား ခ်မွတ္ထားဖုိ. လုိအပ္ေၾကာင္း သူကေျပာခဲ့သည္ ။

၁၉၈၁ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလ တရုတ္နွစ္သစ္ကူး အားလပ္ရက္အတြင္း၌ နုိင္ငံေတာ္စီမံကိန္းေရးဆြဲေရးေကာ္မွရွင္မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ခ်န္ယန္းက စုစည္းေစခဲ့ျပီး စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္ကို အားေပးျမႈင့္တင္ဖုိ. ေဆြးေႏြးခဲ့ျပီး ဤသတင္းကုိ သတင္း႒ာနမ်ားသုိ. ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္ ။ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးသည္ လူၾကိဳက္မမ်ားေသာေၾကာင့္ စီမံကိန္းေရးဆြဲေရးေကာ္မရွင္၏ အလုပ္တုိ.ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ခက္ခဲေနေၾကာင္း သုိ.ေသာ္ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးကုိ ေက်ာခုိင္းစြန္.ပစ္ဖုိ. မျဖစ္နုိင္ေၾကာင္း သူကေျပာသည္ ။

၁၉၈၄ ခုနွစ္ ေအာက္တုိဘာလအတြင္း က်င္းပခဲ့သည့္ ၁၂ ၾကိမ္ေျမာက္ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝးအတြက္ သေဘာထားထုတ္ျပန္တစ္ေစာင္ ေရးသားတင္သြင္းခဲ့သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ၁၉၅၀ ခုနွစ္မ်ားအတြင္းက စားေသာက္ကုန္ထုတ္လုပ္ေရးမူဝါဒမ်ား၌ ေရာင္းလုိအားနွင့္ ဝယ္လုိအားတုိ.၏ သေဘာသဘာဝတုိ.ကုိ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သည္မွာ မွန္ကန္သည္ဟု သူကဆုိေနဆဲျဖစ္ေသာ္လည္း ကြန္ဂရက္သုိ.တင္သြင္းအဆုိျပဳခဲ့သည့္ စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မူၾကမ္းကုိမူ သူကေထာက္ခံခဲ့သည္ ။

မူၾကမ္းကုိ ပါတီကြန္ဂရက္သုိ.မတင္သြင္းမွီတြင္ တည္ဆဲေပၚလစ္ဗ်ဴရိုေကာ္မတီသုိ. ကြ်န္ေတာ္က စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈနွင့္ ပက္သက္၍ စာတစ္ေစာင္ေရးသားခဲ့သည္ ။ တိန္.ေရွာင္ပင္း ၊ ခ်န္ယန္းနွင့္ လီရွန္နင္းတုိ. အားလုံးက သူတုိ.၏ သေဘာတူညီမႈကုိ ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္ ။ သူ၏သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္ထဲ၌ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ စီးပြါးေရးပမာဏ တုိးတက္ခ်ဲ.ထြင္လာသည္နွင့္အမွ် ၁၉၅၀ ခုနွစ္မ်ားအတြင္းက က်င့္သုံးခဲ့သည့္ မူဝါဒမ်ားမွာ လက္ေတြ.အလုပ္မျဖစ္နုိင္ေတာ့ဟုပင္ ခ်န္ယန္းက ေရးသားခဲ့သည္ ။ သူ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္မွာ ေကာင္းမြန္သင့္ေတာ္သည္ ၊ သူသည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ေထာက္ခံသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ၁၉၈၅ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသားကြန္ဖရင့္တြင္ “စီးပြါးေရးကုိ ‘စီမံကိန္းစီးပြါးေရးက ပထမဦးစားေပး ၊ ေဈးကြက္လုိအပ္ခ်က္အတုိင္း ထိန္းညွိေရးက အရန္အစီအစဥ္’ဆုိတဲ့ မူအေပၚမွာ အေျခတည္ရမယ္ ၊ ဒီစကားစုဟာ ခုခ်ိန္ထိ ေခတ္မတိမ္ေသးတဲ့ စကားေတြျဖစ္တယ္”ဟု သူက ထပ္မံ၍ ေျပာလာခဲ့ျပန္သည္ ။

ဤထုတ္ျပန္ခ်က္သည္ ျပႆနာတက္နုိင္သည္။ ဤစကားလုံးတုိ.ကုိ ၁၂ ၾကိ္မ္ေျမာက္ ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝးမတုိင္မွီ နွစ္ကာလမ်ားအတြင္းက သုံးနႈန္းခဲ့ဖူးသည္ ။ သုိ.ေသာ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေဖာ္ေဆာင္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခဲ့ျပီးခ်ိန္မွစ၍ ဆုိရွယ္လစ္စီးပြါးေရးစနစ္သည္ လူသုံးကုန္ပစၥည္း စီးပြါးေရးစနစ္ျဖစ္ျပီး ေဈးကြက္၏ အလားအလာကုိ အျပည့္အဝ ေဖာ္ေဆာင္သြားရမည္ဟု သေဘာတူခဲ့ၾကသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ေမာ္လက္ခံက်င့္သုံးခဲ့သည့္ “စီမံကိန္းက အရင္လာ ၊ ေဈးနႈန္းကုိ ေနာက္မွညွိ” ဟူသည့္ အယူအဆကိုလည္း စြန္.လႊတ္ခဲ့ၾကသည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ “စီမံကိန္းစီးပြါးေရးက ပထမ ၊ ေဈးကြက္လုိအပ္ခ်က္အတုိင္း ထိန္းညွိေရးက ဒုတိယ”ဟု မည္ကဲ့သုိ.ေျပာေနနုိင္ပါဦးမည္နည္း ။ ဤထုတ္ျပန္ခ်က္ကုိ ျဖန္.ေဝပါက ၁၂ ၾကိမ္ေျမာက္ ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝးမွ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နွင့္ ဆန္.က်င္ကြဲလြဲေနမည္မွာ ထင္ရွားေနေပသည္ ။

ခ်န္ယန္းက သူ၏မိန္.ခြန္းကုိ ေဝဖန္သုံးသပ္ရန္ ကြ်န္ေတာ့္ထံသုိ. ေပးပုိ.ခဲ့ရာ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ၎ကုိဖတ္ျပီး စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရသည္ ။ သူ၏မိန္.ခြန္းမွာ လြန္ခဲ့သည့္ ၁ နွစ္အၾကာက က်င္းပခဲ့သည့္ ပါတီကြန္ဂရက္တြင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည့္ သေဘာထားေၾကညာခ်က္မွ သိသိသာသာ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေနေပသည္ ။ အကယ္၍​ သူသည္ ဤမိန္.ခြန္းအတုိင္း ေရွ.ဆက္ေနပါက ကြန္ဖရင့္တြင္ သေဘာထားရႈပ္ေထြးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာေနေပသည္။ သုိ.ေသာ္ သူသည္၎ကုိ ေရးသားျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၎ကုိ ျဖန္.ေဝျခင္းမျပဳသည့္တုိင္ေအာင္ သူ၏အယူအဆကို ေျပာင္းလဲေအာင္ သိမ္းသြင္းေျဖာင့္ဖ်ဖုိ. မျဖစ္နုိင္သည္မွာလည္း ေသခ်ာေနသည္ကုိ ကြ်န္ေတာ္သိေနသည္ ။

သူ.အိမ္သုိ. ကြ်န္ေတာ္သြားေရာက္ခဲ့ျပီး “ (ေဈးကြက္လုိအပ္ခ်က္အတုိင္း ထိန္းညွိေရးက ဒုတိယ)ဟူသည့္ စကားစုသည္ စီမံကိန္းေရးဆြဲေရးနွင့္ မသက္ဆုိင္ပဲ ေဈးကြက္ေတာင္းဆုိမႈအတုိင္း လိုအပ္သည့္ပမာဏကုိ ထုတ္လုပ္ေနသည့္ ကုန္စည္တုိ.ကုိ ဆုိလုိသည္ ။ ဤသည္မွာ စီမံကိန္းေရးဆြဲေရးမွ ကင္းလြတ္သည့္ ထိန္းညွိမႈပင္ျဖစ္သည္”ဆုိသည့္ စာပုိဒ္ကုိ ျဖည့္စြက္ဖုိ. ကြ်န္ေတာ္က အၾကံျပဳခဲ့သည္ ။ အလားတူေဖာ္ျပခ်က္မ်ဳိးကုိ ၁၉၅၀ ခုနွစ္မ်ားအတြင္းက သူကုိယ္တုိင္ အသုံးျပဳခဲ့ဖူးသည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ သူက ကြ်န္ေတာ္၏ အၾကံျပဳခ်က္ကုိ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲပင္ လက္ခံခဲ့ျပီး သူ၏အတြင္းေရးမႈးအား ဤစာပုိဒ္ကုိ သူ၏မိန္.ခြန္းတြင္ ထည့္သြင္းဖုိ. ခ်က္ခ်င္းပင္ ေစခုိင္းခဲ့သည္ ။

ဤကဲ့သုိ.ေသာ အၾကံျပဳခ်က္မ်ဳိးကုိ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသနည္း ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဤစာစုကုိ ျဖည့္စြက္ထည့္သြင္းလုိက္ျခင္းအားျဖင့္ “ေဈးကြက္လုိအပ္ခ်က္အတုိင္း ထိန္းညွိေရးက ဒုတိယ”ဟူသည့္ စကားစု၏အတုိင္းအတာကုိ နုိင္ငံေတာ္စီမံကိန္းမွ ကင္းလြတ္သည့္ လူသုံးကုန္စည္ တခ်ဳိ.အေပၚတြင္သာ သက္ေရာက္ေစရန္ ကန္.သတ္နုိင္သည္ ။ ၁၂ ၾကိမ္ေျမာက္ ပါတီကြန္ဂရက္ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝးမွ သတ္မွတ္ခဲ့သည့္ “တစ္ဆင့္ခံ စီမံခ်က္”ဟု ေခၚဆုိသည့္ ကုန္စည္အမ်ားစုကုိ ဤစကားစုတြင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ. မထည့္သြင္းေပ ။ ၎တုိ.သည္ ေဈးကြက္လုိအပ္ခ်က္အတုိင္း ထုတ္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ ။

ဤစကားစုကုိ ျဖည့္စြက္လုိက္ျခင္းျဖင့္ ကုန္ပစၥည္းတုိ.ကုိ အမ်ဳိးအစား သုံးခု ခြဲျခားလိုက္နုိင္သည္ ။ ပထမ အမ်ဳိးအစားမွာ “စီမံကိန္း ကုန္စည္မ်ား” ၊ ဒုတိယမွာ လူသုံးကုန္ပစၥည္းအမ်ားစု ပါဝင္သည့္ “တစ္ဆင့္ခံစီမံကိန္း ကုန္စည္မ်ား” ျဖစ္ျပီး တတိယမွာ သာမန္ ေဈးကြက္လုိအပ္ခ်က္အတိုင္း ထုတ္လုပ္ေနသည့္ “ဆင့္ပြါး ေဈးကြက္ထိန္းညွိခံ ထုတ္ကုန္မ်ား”ဟု ေခၚဆုိသည့္ လူသုံးကုန္စည္ အနည္းငယ္တုိ.ျဖစ္သည္ ။ ေနာက္ဆုံးအုပ္စု ၂ မ်ဳိး(ဤ ၂ မ်ဳိးလုံးေပါင္းလုိက္ပါက စုစုေပါင္း ထုတ္ကုန္အားလုံး၏ တစ္ဝက္ခန္.မွ်ရွိသည္)မွာ ေဈးကြက္လုိအပ္ခ်က္အတုိင္း ထုတ္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဤစကားစုကုိ ထည့္သြင္းလိုက္ျခင္းျဖင့္ ဤအခ်က္အားလုံးကုိ ရွင္းလင္းျပနုိင္ျပီး စီးပြါးေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဆုံးျဖတ္ခ်က္နွင့္လည္း သိသိသာသာ ကြဲလြဲမႈမရွိေတာ့ေပ ။

ရဲေဘာ္ခ်န္ယန္းကမူ ဤအတိုင္း ဆုိလုိျခင္းမဟုတ္သည္မွာ ထင္ရွားေပသည္ ။ သူက အားလုံးကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီး ဆန္.က်င္စြာ ဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.အေနျဖင့္ ၎တုိ.အားလုံးကို ဤသုိ.ဖြင့္ဆုိျပနုိင္ေပသည္ ။ ထုိစကားစုသာ မပါဝင္ပါက ကြ်န္ေတာ္တုိ.အေနျဖင့္ “စီမံကိန္းစီးပြါးေရးက ပထမ ၊ ေဈးကြက္လုိအပ္ခ်က္အတုိင္း ထိန္းညွိေရးက ဒုတိယ”ဟု ေအာ္ေနရုံမွ်သာရွိျပီး ထိန္းညွိေရး၏ အတုိင္းအတာကုိ ေဈးကြက္လုိအပ္ခ်က္အတုိင္း ထုတ္လုပ္ေရးဟု ကန္.သတ္ရုံမွ်သာရွိေပလိမ့္မည္ ။

အားလုံးမွာ စကားလုံးမ်ားနွင့္ ကစားေနသည့္အလားျဖစ္သည္ သုိ.ေသာ္ ဤနည္းမွလြဲ၍ တျခားလုပ္နုိင္သည့္အရာ မရွိခဲ့ေပ ။ ခ်န္ယန္းသည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအတြင္းနွင့္ စီးပြါးေရးမူဝါဒမ်ား အေပၚတြင္ လြန္စြာဩဇာသက္ေရာက္ေပသည္ ။ အကယ္၍ သူ၏ထုတ္ျပန္ခ်က္ကုိ မြမ္းမံျပဳျပင္မႈမျပဳပဲ ျဖန္.ေဝပါက ပါတီအတြင္း၌ အၾကီးအက်ယ္ ရႈပ္ေထြးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာနုိင္ေပသည္ ။

၁၉၈၇ ခုနွစ္အတြင္း ၁၃ ၾကိမ္ေျမာက္ ပါတီကြန္ဂရက္၌ နုိင္ငံေရးအစီရင္ခံစာတြင္ ကြ်န္ေတာ္က စီးပြါးေရး ယႏၱရားသည္ “နုိင္ငံေတာ္က ေဈးကြက္ကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္၍ ၊ ေဈးကြက္က စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ လည္ပတ္ေမာင္းနွင္” သင့္သည္ဟု ေျပာခဲ့သည္ ။ အေထြေထြ နုိင္ငံေရးအေျခအေနအားလုံးမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ အလြန္ေကာင္းမြန္ေနသည့္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္၏ အစီရင္ခံစာမူၾကမ္းတုိ.ကုိ ခ်န္ယန္းထံသုိ. ေပးပုိ.၍ သူ၏အယူအဆကုိ ေတာင္းခံခဲ့သည္ ။ သူသည္ သေဘာမတူမႈကုိ ထင္ထင္ရွားရွား မျပသလုိ အတည္ျပဳျခင္းမ်ဳိးလည္း မရွိခဲ့ေပ ။

သူသည္ ၁၂ ၾကိမ္ေျမာက္ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝးတုန္းက ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ပုံမွန္ေထာက္ခံမႈမ်ဳိးကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လည္မျပသခဲ့ေပ ။ ၁၃ၾကိမ္ေျမာက္ပါတီကြန္ဂရက္ ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနား၌ နုိင္ငံေရးအစီရင္ခံစာဖတ္ၾကားဖုိ. ကြ်န္ေတာ္စတင္ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္တြင္ သူသည္ အစည္းအေဝးပြဲ အခန္းအျပင္သုိ. ထြက္သြားခဲ့သည္ ။ ဤသည္မွာ ကြ်န္ေတာ္၏ အစီရင္ခံစာကုိ ကန္.ကြက္ေၾကာင္းျပသသည့္ သူ၏နည္းလမ္းျဖစ္သည္ ။ ဤကဲ့သုိ. ကြ်န္ေတာ္ မည္သုိ.ထင္ျမင္မိပါသနည္း ။ ထုိစဥ္က သူသည္ မက်န္းမမာျဖစ္မေနပါ ၊ ထုိ.ေၾကာင့္ ထုိင္၍နားေထာင္ေနဖုိ. သူ.အေနျဖင့္ ျပႆနာမရွိနုိင္ပါ ။ ဤသည္နွင့္ဆန္.က်င္စြာပင္ ၁၉၈၁ ခုနွစ္ ကြ်န္ေတာ္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ျပီးခ်ိန္က တင္သြင္းခဲ့သည့္ စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖိဳးေရး မဟာဗ်ဴဟာ အခ်က္ ၁၀ ခ်က္ကုိ ဖတ္ၾကားခဲ့စဥ္က က်န္းမာေရးမေကာင္းျဖစ္ေနသည့္ သူ.ကုိ လူအမ်ားက အစည္းအေဝးခန္းအျပင္ထြက္၍ အနားယူဖုိ. လူအမ်ားက ေျဖာင့္ဖ်တုိက္တြန္းခ်ိန္၌ သူကအျပင္ထြက္ဖုိ. ျငင္းဆန္ခဲ့ျပီး “က်ိယန္ရဲ. အစီရင္ခံစာအျပီးထိ ငါနားေထာင္ဖုိ. လုိအပ္တယ္”ဟု သူကေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ သူ၏ ထုိစဥ္က လုပ္ရပ္မွာ ေထာက္ခံမႈကို ျပသသည့္သေဘာျဖစ္သည္ ။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ပါတီဝါရင့္မ်ားသည္ အစည္းအေဝးက်င္းပေနစဥ္၌ အခန္းအျပင္သုိ. မၾကာခဏဆုိသလုိ ထြက္ခြါေလ့ရွိၾကသည္ ၊ သုိ.ေသာ္ ဤလုပ္ရပ္နွစ္ခုကုိ ခ်ိန္ထုိးယွဥ္ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သူ၏သေဘာထားမွာ ထင္ရွားလွေပသည္။

(စကားခ်ပ္ ။ ။ ၁၉၈၉ ခုနွစ္ ဇြန္လ ၄ ရက္ ျဖစ္ရပ္အျပီး၌ ခ်န္ယန္းကို စီးပြါးေရးနွင့္ပက္သက္၍ သူ၏ဆရာဟု ယူဆသူ ေယာ္ယိလင္က “နုိင္ငံေတာ္က ေဈးကြက္ကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္၍ ၊ ေဈးကြက္က စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ လည္ပတ္ေမာင္းနွင္”ဟူသည့္ ေဖာ္ျပခ်က္ကုိ လူသိထင္ရွား ရႈတ္ခ်ျခင္းျဖင့္ “ေက်ာက္က်ိယန္၏ မူဝါဒဆုိင္ရာ လႊမ္းမုိးမႈကို ခ်ဳိးဖ်က္ျခင္း”ဟူ၍ အဆုိျပဳတင္ျပခဲ့ေသးသည္ ။)

စီမံကိန္းစီးပြါးေရးနွင့္ပက္သက္သည့္ ကြ်န္ေတာ္၏ နားလည္မႈမ်ားသည္လည္း အဆင့္မ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းျပီးမွ နားလည္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ အစပိုင္း၌ တရုတ္ျပည္ကဲ့သုိ. မတူကြဲျပားသည့္ အေျခအေနမ်ားရွိေနျပီး ဆက္သြယ္ေရးနွင့္ သယ္ယူပုိ.ေဆာင္ေရး ကြန္ယက္တုိ.သည္လည္း အဆင့္နိမ့္က်လြန္းလွျပီး ၾကီးမားလြန္းလွသည့္ တုိင္းျပည္တစ္ခုအေနျဖင့္ ကုန္စည္အားလုံးကုိ ထုတ္လုပ္ေရးမွ ျဖန္.ျဖဴးေရးထိတုိင္ေအာင္ အစစအရာရာ ဗဟိုမွ ခ်ဳပ္ကုိင္ညႊန္ၾကား၍ စီမံခ်က္ခ် လုပ္ေဆာင္ပါက ဗ်ဴရုိကေရစီ ၾကိဳးနီစနစ္ ၊ ခ်ဳိ.ယြင္းမႈမ်ားနွင့္ အမွားအယြင္းမ်ားကုိ ေရွာင္လႊဲ၍ ရနုိင္ဖြယ္ရာမရွိဟု ကြ်န္ေတာ္စိတ္ပူပန္ခဲ့သည္ ။

ေနာက္ပုိင္း ဗဟုိေကာ္မတီတြင္ ကြ်န္ေတာ္ပါဝင္လုပ္ေဆာင္လာခဲ့ျပီးခ်ိန္၌ စီးပြါးေရး စြမ္းေဆာင္ရည္ ညံ့ဖ်င္းမႈနွင့္ ကုန္စည္ထုတ္လုပ္မႈနွင့္စားသုံးမႈၾကား ခ်ဳိ.ယြင္းပ်က္ေတာက္ေနမႈမ်ားတြင္ ေမြးရာပါအေၾကာင္းရင္းတစ္ခုရွိေနေၾကာင္း ၎မွာ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္ကုိယ္တုိင္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိနားလည္လာခဲ့သည္ ။ တစ္ခုတည္းေသာ ထြက္ေပါက္မွာ ေရာင္းလုိအားနွင့္ ဝယ္လုိအားတုိ.၏ သေဘာသဘာဝအတုိင္းသာလွ်င္ ေဈးကြက္၏အလားအလာကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးရန္သာျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ.ကဲ့သုိ. ဆုိရွယ္လစ္နုိင္ငံတစ္ခုတြင္ အေနာက္တုိင္းနုိင္ငံမ်ား၏ လြတ္လပ္သည့္ ေဈးကြက္စီးပြါးေရးစနစ္၏ အေျခခံမ်ားကုိ လက္ခံက်င့္သုံးဖုိ. ျဖစ္နုိင္မျဖစ္နုိင္ဆုိသည္ကုိ ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။

ကြ်န္ေတာ္၏ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိနားမလည္ေသးမႈေၾကာင့္ ၁၉၈၁ ခုနွစ္က တင္ျပခဲ့သည့္ “စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖိဳးေရး မဟာဗ်ဴဟာ အခ်က္ ၁၀ ခ်က္” ဟူသည့္ အစိုးရအဖြဲ. အလုပ္အစီရင္ခံစာတြင္ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းနွင့္ လူသုံးကုန္စည္တုိ.၏ အမ်ဳိးအစားအေပၚလိုက္၍ ကြ်န္ေတာ္က စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္ကို က႑ ၄ ရပ္ခြဲျခား၍ တင္ျပခဲ့သည္ ။ ပထမက႑မွာ စီးပြါးေရး၏ အဓိကေက်ာရုိးျဖစ္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားနွင့္ ျပည္သူလူထု၏ အသက္ေမြးမႈအတြက္ လုိအပ္သည့္ အဓိက မရွိမျဖစ္ လူသုံးကုန္ပစၥည္းမ်ား ထုတ္လုပ္သည့္ နုိင္ငံေတာ္မွ လုံးဝထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္သည္ ။ ဒုတိယက႑မွာ ေဈးကြက္အင္အားစုမ်ား၏ လုိအပ္ခ်က္အတုိင္း တုံ.ျပန္ေနသည့္ ထုတ္လုပ္သူမ်ားနွင့္ ကုန္စည္ျဖန္.ျဖဴးသူမ်ားကုိယ္တုိင္ သူတုိ.၏ကုိယ္ပုိင္အစီအစဥ္မ်ားျဖင့္ ထုတ္လုပ္ေနေသာ အေသးစားလူသုံးကုန္စည္ ထုတ္လုပ္သည့္လုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္သည္ ။ တျခားက႑နွစ္ခုကုိလည္း ကြ်န္ေတာ္က ပုိင္းျခားသတ္မွတ္ခဲ့ေသးသည္ ။ တစ္ခုမွာ စီမံကိန္းေရးဆြဲေရးက အဓိကလႊမ္းမုိးျပီး ေဈးကြက္ေတာင္းဆုိမႈက ထိန္းညွိေရး အခန္းက႑အေနျဖင့္ရွိေနေသာ က႑ျဖစ္သည္ ။ ေနာက္တစ္ခုမွာ ေဈးကြက္အင္အားစုမ်ားက အဓိကအခန္းက႑အေနျဖင့္ ရွိေနျပီး နုိင္ငံေတာ္၏ စီမံခ်က္က သာမညအခန္းက႑အေနျဖင့္ ရွိေနေသာ က႑ျဖစ္သည္။ ဤအမ်ဳိးအစား ခြဲျခားမႈကုိ ထုိစဥ္က ခ်န္ယန္းကုိယ္တုိင္ကလည္း ေထာက္ခံခဲ့သည္ ။

၁၂ ၾကိမ္ျမာက္ ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝးအတြက္ စာတမ္းမူၾကမ္းမ်ား ျပင္ဆင္ေရးဆြဲေနစဥ္က မူၾကမ္းေရးဆြဲသည့္အဖြဲ.သုိ. သေဘာထားအယူအဆမ်ားစြာကုိ ကြ်န္ေတာ္ခ်ျပခဲ့ျပီး ေနာက္ပုိင္း၌ တည္ဆဲေပၚလစ္ဗ်ဴရုိေကာ္မတီသုိ. ေပးပုိ.ခဲ့သည့္စာတြင္လည္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္ ။ ဤအယူအဆမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္သည္ ။

၁။တရုတ္ျပည္၏ စီးပြါးေရးစနစ္သည္ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္ျဖစ္ျပီး အေနာက္တုိင္း၏ လြတ္လပ္သည့္ ေဈးကြက္စီးပြါးေရးစနစ္မဟုတ္ပါ ။
၂ ။တရုတ္ျပည္စီးပြါးေရး၏ သေဘာလကၡဏာမွာ “လူသုံးကုန္ပစၥည္း စီးပြါးေရး”ျဖစ္သည္ ။ “ကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္ေရး စီးပြါးေရးမဟုတ္၂”။
၃။စီမံကိန္းေရးဆြဲေရး၌ တုိက္ရိုက္စီမံခ်က္နွင့္ တစ္ဆင့္ခံသြယ္ဝုိက္စီမံခ်က္တုိ. ပါရွိသည္ ။ တစ္ဆင့္ခံသြယ္ဝုိက္ စီမံခ်က္ကုိ ခ်ဲ.ထြင္လာသည္နွင့္အမွ် တုိက္ရုိက္စီမံခ်က္ကို ေလွ်ာ့ခ်ရမည္ ။
၄။တစ္ဆင့္ခံသြယ္ဝုိက္ စီမံခ်က္သည္ ေဈးကြက္လုိအပ္ခ်က္ကုိ စီးပြါးေရးနည္းနာမ်ားနွင့္အညီ ဝင္ေရာက္တုံ.ျပန္ျခင္းျဖစ္ျပီး ၊ တုိက္ရုိက္စီမံခ်က္သည္လည္း ေရာင္းလုိအားနွင့္ ဝယ္လုိအားတုိ.၏ ဥပေဒသတုိ.ကုိ ေလးစားလုိက္နာရမည္ ။

ဤအယူအဆမ်ားကို္ ၁၂ ၾကိမ္ေျမာက္ ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝးတြင္ ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဆုံးျဖတ္ခ်က္တြင္ အတည္ျပဳခဲ့သည္ ။ ထုိ.ေနာက္ပုိင္း၌ “လူသုံးကုန္ပစၥည္း စီးပြါးေရး”ကုိ ရွင္းလင္းစြာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိသတ္မွတ္ခဲ့သည္ ။ စီမံခ်က္ခ်မွတ္ျခင္းနွင့္ မသက္ဆုိင္သည့္ အေသးစား လူသုံးကုန္စည္ ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားျပီးလွ်င္ ေဈးကြက္အလုိအတုိင္း ထိန္းညွိတုံ.ျပန္ေနသည့္ “တစ္ဆင့္ခံသြယ္ဝုိက္ စီမံခ်က္”က႑ကုိ ဆက္လက္၍ ခ်ဲ.ထြင္ရမည္ ။ ဤနည္းအားျဖင့္ တရုတ္ျပည္စီးပြါးေရး၏ ေဈးကြက္လုိအပ္ခ်က္အတုိင္း လုိက္နာတုံ.ျပန္သည့္ အစိတ္အပုိင္းတုိ.၏ အခ်ဳိးအစားသည္ က်ယ္ျပန္.တုိးခ်ဲ.လာေပမည္ ။

၁၃ ၾကိမ္ေျမာက္ ပါတီကြန္ဂရက္သုိ. ကြ်န္ေတာ္အစီရင္ခံတင္ျပသည့္ အခ်ိန္ကာလတြင္ တရုတ္ျပည္၏ စီးပြါးေရးသည္ “နုိင္ငံေတာ္က ေဈးကြက္ကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္၍ ၊ ေဈးကြက္က စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ လည္ပတ္ေမာင္းနွင္”ဟူသည့္ ယႏၱရားအတုိင္း လည္ပတ္ေနသည္မွာ ထင္ရွာေနေပျပီ ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆုိရပါက ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ လြတ္လပ္သည့္ ေဈးကြက္စီးပြါးေရး၏ စည္းမ်ဥ္မ်ားနွင့္အညီ လည္ပတ္ေနသည့္ စီးပြါးေရးစနစ္တစ္ခုကုိ တည္ေထာင္ခဲ့ျပီးျဖစ္သည္ ။ အယူအဆ မူဝါဒေရးရာ အခုအခံသေဘာမ်ားအရ “လြတ္လပ္သည့္ ေဈးကြက္”ဆုိသည့္ အသုံးအနႈန္းကုိ တရားဝင္မသုံးစြဲျခင္းသာျဖစ္သည္ ။

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
၁ ။ ။ “လူသုံးကုန္ပစၥည္း စီးပြါးေရးစနစ္” ဆုိသည့္စကားလုံးမွာ “ေဈးကြက္စီးပြါးေရးစနစ္”ကုိ စကားလုံးလွလွ သုံးထားျခင္းျဖစ္သည္ ။ တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ၏ အေစာပုိင္းကာလမ်ားအတြင္းက အယူအဆေရးရာ ရႈပ္ေထြးမႈမ်ားကုိ ေရွာင္ရွားနုိင္ရန္ရည္ရြယ္၍ ဤသုိ.သုံးနႈန္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။

၂ ။ ။ ဤအခ်က္သည္ “၁၂ ၾကိမ္ေျမာက္ ပါတီကြန္ဂရက္မွ လက္ေရြးစင္ အေရးၾကီးစာရြက္စာတမ္းမ်ား” (ရန္မင္ခ်ဴဘန္းရွီ) ၁၉၈၆ ၊ အတြဲ ၂ ၊ စာမ်က္နွာ ၅၃၅ တြင္ေဖာ္ျပထားသည့္အခ်က္မ်ားနွင့္ မကုိက္ညီေပ ။ “လြတ္လပ္သည့္ ေဈးကြက္အလုိအတုိင္း ကိုယ္တုိင္ကမကထျပဳ စီမံကြပ္ကဲထိန္းညွိသည့္ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရးနွင့္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးလုပ္ငန္းတုိ.ကုိ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းထားသည့္ စုိက္ပ်ဳိးေရး ၊ ထုတ္လုပ္ေရးနွင့္ ဝန္ေဆာင္မႈစသည့္ အေသးစား လုပ္ငန္းနယ္ပယ္ သုံးရပ္တြင္သာ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ရန္ ကန္.သတ္ထားသည္။ ၎တုိ.အားလုံးမွာ စီးပြါးေရး၏ အရံအစိတ္အပုိင္းမ်ားျဖစ္သည္။”ဟု ၎တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ ။

(ေက်ာက္က်ိယန္၏ Prisoner of the State စာအုပ္မွ Part 3, Chapter 6 Playing a Trick on a Rival ကုိ ဘာသာျပန္ဆုိထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

အပုိင္း ၃

တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရး ဖြဲ.ျဖိဳးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား

အခန္း ၇

တစ္ၾကိမ္တြင္ ေျခတစ္လွမ္း

ဆုိရွယ္လစ္တုိင္းျပည္မ်ား၏ စီးပြါးေရးကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ၾကရာတြင္ ခ်ဥ္းကပ္နည္း ၂

မ်ဳိးရွိသည္ ။ တစ္နည္းမွာ “ေရွာ.ရုိက္ကုထုံး”နည္းျဖစ္ျပီး တစ္ျပိဳင္တည္း တစ္ခ်ိန္တည္းျဖင့္

စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအားလုံးကုိ ေျပာင္းလဲသည့္နည္းျဖစ္သည္ ။ ေနာက္တစ္နည္းမွာ

တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အခ်ိန္ယူ ေျပာင္းလဲသည့္နည္းျဖစ္သည္ ။ တစ္ဆင့္ျပီးမွတစ္ဆင့္လွမ္းသည့္

ခ်ဥ္းကပ္နည္းကုိ က်င့္သုံးျခင္းျဖင့္ တရုတ္ျပည္သည္ ယခင္ ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုနွင့္ အေရွ.ဥေရာပ

နုိင္ငံမ်ားတြင္ ၾကံဳေတြ.ခဲ့ရသည့္ စီးပြါးေရး ကေမာက္ကမျဖစ္မႈမ်ားကို ေရွာင္လႊဲနုိင္ခဲ့သည္ ။

တရုတ္ျပည္သည္ ဤခ်ဥ္းကပ္နည္းကုိ မည္သုိ.ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေၾကာင္း ေက်ာက္က ေဖာ္ျပထားသည္ ။

တရုတ္ျပည္သည္ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲယူသည့္နည္းကို မည္ကဲ့သုိ. လက္ခံက်င့္သုံးခဲ့ပါသနည္း။

ဗဟုိေကာ္မတီတြင္ ၁၀နွစ္ခန္.မွ် ကြ်န္ေတာ္ (ကြ်န္ေတာ္ ရာထူးမွ ဆင္းသည့္အခ်ိန္အထိိ) စီးပြါးေရးကို စီမံခန္.ခြဲခဲ့သည့္ ကာလအတြင္း၌ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာင္းလဲသည့္နည္းကို ကြ်န္ေတာ္တုိ. က်င့္သုံးခဲ့သည္ ။ ဤေနရာတြင္ သေဘာသဘာဝ သြင္ျပင္လကၡဏာ က႑ ၂ မ်ဳိးရွိသည္ ။ ပထမတစ္ခ်က္မွာ စီမံကိန္းစနစ္၏ေဘာင္ကုိ ေက်ာ္လြန္၍ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရင့္က်က္ဖြံ.ျဖိဳးလာသည့္ ေဈးကြက္စီးပြါးေရး ပုံစံသစ္တစ္ရပ္ ေပၚထြန္းလာျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဥပမာအားျဖင့္ ေက်းလက္ေဒသ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အရွိန္ရလာသည္နွင့္အမွ် နုိင္ငံေတာ္သုိ. မျဖစ္မေန ေရာင္းခ်ရမည့္ခြဲတမ္းတုိ. ေလ်ာ့က်လာသည္ ။ မျဖစ္မေနေရာင္းခ်ရမည့္ခြဲတမ္းတုိ. ေလ်ာ့က်လာသည္နွင့္အမွ် စုိက္ပ်ဳိးေရးထြက္ကုန္မ်ား တုိးတက္ထုတ္လုပ္လာနုိင္သည္၊ ထုိ.ေၾကာင့္ နုိင္ငံေတာ္သုိ. ေရာင္းခ်ရမည့္ ခြဲတမ္းမ်ား ၁နွစ္ျပီး၁နွစ္ ေလ်ာ့က်သြားသည္ ။ ေဈးကြက္တြင္းသုိ. ေရာင္းခ်သည့္ ထြက္ကုန္မ်ား ပုိ၍ပုိ၍ တုိးလာခဲ့သည္ ။

၁၉၈၅ ခုနွစ္တြင္ တစ္ဆင့္ထပ္တက္ခဲ့သည္ ။ စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑တြင္ ဝါဂြမ္းမွလြဲ၍ အျခားထြက္ကုန္တုိ.အား မေရာင္းမေနရ စနစ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ပယ္ဖ်က္ခဲ့ျပီး စီမံကိန္းစနစ္မွ လြတ္ကင္းေသာ ေဈးကြက္စနစ္သုိ. အေျခခံအားျဖင့္ ေျပာင္းလဲခဲ့သည္ ။

ေက်းရြာနွင့္ျမိဳ.နယ္ လုပ္ငန္းစုမ်ား ေပၚထြက္လာျခင္း ၊ ပုဂၢလိက ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ားနွင့္ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ား ၊ ဖက္စပ္လုပ္ငန္းမ်ားနွင့္ နုိင္ငံျခားသားပုိင္ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ား အားလုံးသည္ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္၏ အျပင္ဖက္တြင္ သီးျခားရပ္တည္ေနၾကသည္ ။ ၎တုိ.အားလုံးေပါင္းစည္း၍ စီးပြါးေရး က႑သစ္တစ္ရပ္ ျဖစ္ေပၚလာျပီး ေဈးကြက္အင္အားစုမ်ား၏ ေတာင္းဆုိမႈအတိုင္း တုံ.ျပန္ၾကသည္ ။ ဤက႑သည္ သုညမွစတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး မၾကာေသးမွီ နွစ္မ်ားအတြင္း၌ အၾကီးအက်ယ္ ဖြံ.ျဖိဳးလာခဲ့ျပီးလွ်င္ နုိင္ငံေတာ္ပုိင္ သုိ.မဟုတ္ စုေပါင္းဘုံပုိင္ စီးပြါးေရး က႑ကုိ ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့သည္ ။ ၎သည္ တရုတ္စီးပြါးေရးကုိ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈမ်ား ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ့ျပီး ေဈးကြက္စီးပြါးေရး စီးပြါးေရး က႑သစ္တစ္ရပ္ကိုလည္း သယ္ေဆာင္လာခဲ့သည္ ။

ေဈးကြက္စီးပြါးေရးက႑ တစ္ေန.ထက္တစ္ေန. ပုိ၍ၾကီးထြားလာသည္နွင့္အမွ် မူလရွိရင္းစြဲ နုိင္ငံေတာ္ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္ကုိ အေျခခံက်က် ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မျပဳလုပ္ပါပဲနွင့္ပင္ တရုတ္ျပည္၏ စီးပြါးေရးစနစ္သည္ အရည္အေသြးပုိင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္ ။ ဤသည္မွာ တရုတ္ျပည္၏ စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈသည္ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈကုိ ျမွင့္တင္နုိင္ရုံမွ်မက နုိင္ငံေရးတည္ျငိမ္မႈကုိလည္း ထိန္းသိမ္းထားနုိင္ျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းရင္းျဖစ္သည္ ။

တျခားအေရးၾကီးသည့္ အခ်က္တစ္ခုမွာ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးက႑ကို ေလွ်ာ့ခ်နုိင္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ အေျပာင္းအလဲမွာ ခ်က္ခ်င္းၾကီး အေကာင္အထည္ေပၚလာသည္ေတာ့ မဟုတ္ေပ ။ ဤအစား ေသးငယ္သည့္ ေျပာင္းလဲမႈအနည္းငယ္ျဖင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျဖင့္ ပုိ၍ၾကီးမားသည့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကုိ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ ။

ေအာက္ေျခအဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆုိင္ရာ ႒ါနမ်ားသုိ. လုပ္ပုိင္ခြင့္မ်ား ပုိေပးနုိင္ရန္နွင့္ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ ကုိယ္ပုိင္လုပ္ပုိင္ျပ႒ါန္းခြင့္ ပိုေပးနုိင္ရန္အတြက္ မူဝါဒမ်ားနွင့္ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကုိ ခ်မွတ္ခဲ့သည္ ။ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္အတြက္ တုိက္ရုိက္စီမံကိန္းမ်ားကုိ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္း ၊ တစ္ဆင့္ခံသြယ္ဝုိက္ စီမံကိန္းမ်ားကို တုိးခ်ဲ.ျခင္း ၊ နုိင္ငံေတာ္မွ ခြဲေဝသတ္မွတ္ေပးသည့္ ပစၥည္းအင္အား ရင္းျမစ္တုိ.ကို ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းနွင့္ နုိင္ငံေတာ္ပုိင္ လုပ္ငန္းမ်ားမွ ၎တုိ.ဘာသာ ေရာင္းဝယ္သည့္ ကုန္စည္တုိ.၏ အမ်ဳိးအစားနွင့္ အေရအတြက္ကုိ တုိးခ်ဲ.ျခင္း စသည္တုိ. ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ ။ သတ္မွတ္ထားသည့္ နုိင္ငံေတာ္ခြဲတမ္းကို ေက်ာ္လြန္ေသာ အဓိက ပစၥည္းရင္းျမစ္တုိ.ကုိ ေရာင္းဝယ္ခြင့္ ျပဳခဲ့ျပီး ခြဲတမ္းအတြင္းမွပင္လွ်င္ တခ်ဳိ.ေသာ အတုိင္းအတာထိ တုိက္ရုိက္ေရာင္းဝယ္ခြင့္ျပဳခဲ့သည္ ။ ထုိ.ျပင္ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားနွင့္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ ကန္ထရုိက္စနစ္ကုိလည္း က်င့္သုံးခဲ့သည္ ။ ဤေဆာင္ရြက္မႈအားလုံးသည္ ၾကီးမားစြာ အေထာက္အကူျပဳခဲ့ျပီး ေဈးကြက္က႑သည္ ဆက္လက္တုိးတက္လာခဲ့သည္ ။

ထုိစဥ္က ေဈးကြက္က႑၏ အဓိကအစိတ္အပုိင္းမ်ားမွာ စုိက္ပ်ဳိးေရး ၊ ေက်းလက္ေဒသ ထုတ္လုပ္ေရး ၊ အေသးစား စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား ၊ ခ်ည္မွ်င္လုပ္ငန္းနွင့္ လူသုံးကုန္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းတုိ.ျဖစ္သည္ ။ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး နည္းစနစ္မ်ား အတိအက်လုိအပ္သည့္ ကုန္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းအမ်ားစုမွာမူ နုိင္ငံေတာ္ပုိင္ လုပ္ငန္းမ်ား၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္ ။

ထုိစဥ္က အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ခ်ဥ္းကပ္မႈနွင့္ ပက္သက္၍ ေဝဖန္မႈမ်ား ရွိခဲ့သည္ ။ “အားလုံးကုိ ျခဳံငုံမိသည့္ မဟာဗ်ဴဟာမရွိ” ၊ “တစ္ကြက္ေရႊ.ျပီး ဘာျဖစ္လာမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္” ၊ “ေရရွည္ကုိ ရႈျမင္မႈမရွိ” ၊ “မ်က္ကန္းမ်ား” စသည္ျဖင့္ ေဝဖန္ခဲ့ၾကသည္ ။ ယေန.ေခတ္တြင္မူ ဤသုိ.ေသာေဝဖန္မႈမ်ဳိး နည္းပါးသြားျပီျဖစ္သည္ ။

သုိ.ေသာ္လည္း စနစ္ ၂ ခုကုိ တစ္ျပိဳင္တည္းက်င့္သုံးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အားနည္းခ်က္မ်ားရွိသည္ ၊ ဤအခ်က္ကို ေလွ်ာ့မတြက္သင့္ေပ ။ ဆုိးဝါးသည့္ အက်ဳိးဆက္မ်ား လူ.အဖဲြ.အစည္းက သည္းခံနုိင္သည္ထက္ ေက်ာ္လြန္လာပါက ျပႆနာမ်ား ေပၚထြက္လာမည္ျဖစ္သည္ ။ စီးပြါးေရးနွင့္ နုိင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို ပုိ၍နက္ရႈိင္းစြာ တုိးတက္ေဖာ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ဤသုိ.ေသာ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းနုိင္မည္ျဖစ္သည္ ။ အေစာပုိင္းကာလမ်ား၌ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲသည့္နည္းကုိ လက္ခံက်င့္သုံးျခင္းမွာ မွန္ကန္ေသာ္လည္း ေရရွည္အတြက္မူ ဤနည္းျဖင့္ ဆက္လက္သြားဖုိ. မျဖစ္နုိင္ေပ ။

(ေက်ာက္က်ိယန္၏ Prisoner of the State စာအုပ္မွ Part 3 , Chapter 7 One Step at a Time ကို ဘာသာျပန္ဆုိထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

အပုိင္း ၃

တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား

အခန္း ၈

စီးပြါးေရး အပူခ်ိန္ လြန္ကဲလာျခင္း

၁၉၈၄ နွင့္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္တုိ.တြင္ တရုတ္ျပည္၏ စီးပြါးေရးမွာ အပူခ်ိန္လြန္ကဲလာသည္ ။ ေက်ာက္က

ပထမအၾကိမ္ အက်ပ္အတည္းအတြင္းက သူ၏တုံ.ျပန္မႈတုိ.ကုိ ေနာက္ ၄ နွစ္ ၾကာတြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္

အက်ပ္အတည္း၌ အစုိးရမူဝါဒမ်ား မေအာင္ျမင္ရျခင္းနွင့္ ယွဥ္ထုိး၍ ရွင္းလင္းျပခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၈

ခုနွစ္အတြင္း၌ ျဖစ္ကတတ္ဆန္းျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအျပီးတြင္ ေငြေဖာင္းပြမႈနႈန္း

ျမင့္တက္လာခဲ့ျပီး ၊ လူအမ်ားက ဘဏ္စုေငြမ်ား အျပိဳင္အဆုိင္ ျပန္လည္ထုတ္ယူၾကျပီး ကုန္စည္မ်ားကုိ

အလုအယက္ ဝယ္ယူခဲ့ၾကသည္ ။ အေျခအေနမ်ားအေပၚ သူ၏ကိုင္တြယ္ခဲ့မႈမ်ားအတြက္ ေက်ာက္က

ဝမ္းနည္းစိတ္မေကာင္းေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္ ။

၁၉၈၁ ခုနွစ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ စီးပြါးေရးျပန္လည္ထိန္းညွိမႈသည္ စုိက္ပ်ဳိးေရးနွင့္စက္မႈထုတ္ကုန္ တုိးတက္နႈန္းကုိ ၄ရာခုိင္နႈန္း ေလ်ာ့က်သြားေစခဲ့သည္ ။ ေနာက္နွစ္တြင္ စီးပြါးေရးသည္ ပုိ၍လွ်င္ျမန္စြာ တုိးတက္လာျပီးလွ်င္ ေနာက္ဆုံးတြင္ အားေကာင္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚသုိ. ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၃ နွင့္ ၁၉၈၄ ခုနွစ္တုိ.တြင္ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖဳိးမႈ ေကာင္းမြန္ခဲ့သည္ ၊ စီးပြါးေရး အလွ်င္အျမန္ တုိးတက္လာရုံမွ်မက ေရာင္းလုိအားနွင့္ ဝယ္လုိအားတုိ.မွာလည္း အခ်ဳိးညီေနသည္ ။ အညႊန္းကိန္း အသီးသီးမွာ အားေကာင္းေနသည္ ၊ စီးပြါးေရး စြမ္းေဆာင္ရည္မွာ သိသိသာသာ တုိးတက္လာျပီး ျပည္သူလူထု၏ လူေနမႈအတင့္အတန္းမွာလည္း ျမင့္မားလာသည္ ။

သုိ.ေသာ္လည္း ၁၉၈၄ခုနွစ္ စတုတၳေလးလပတ္မွစ၍ တုိးတက္နႈန္းမွာ အလြန္အမင္း ျမင့္မားလာသည္ ၊ ဘဏ္ေခ်းေငြမ်ား အလြန္အကြ်ံ ထုတ္ေပးထားျပီး အေျခခံ အေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရးမ်ားကုိ လြန္ကဲစြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနသည္ ။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ ေဈးနႈန္းမ်ား ပုိ၍တက္လာခဲ့သည္ ။

၁၉၈၅ခုနွစ္ အစပုိင္းတြင္ ဤသုိ. စီးပြါးေရးအပူခ်ိန္ လြန္ကဲျခင္း၏ လကၡဏာရပ္မ်ား ေပၚထြက္လာသည့္အတြက္ ဗဟုိဦးေဆာင္အဖြဲ.နွင့္ နုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီတုိ.က က်ယ္ျပန္.သည့္ စီးပြါးေရးဆုိင္ရာ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ားကုိ တုိးျမွင့္လုပ္ေဆာင္ျခင္း ၊ ဘဏ္ေခ်းေငြတုိ.ကုိ ဇက္ၾကိဳးသတ္ေပးျခင္း အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်ျခင္း စသည္တုိ.ျဖင့္ စီးပြါးေရးအပူခ်ိန္လြန္ကဲမႈကုိ ေအးသြားေစရန္ ၾကိဳးစားခဲ့သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ဘဏ္စနစ္ကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မျပဳလုပ္ရေသးသည့္အတြက္ ဘဏ္ေခ်းေငြ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ျပဳလုပ္ရာတြင္ ေအာက္ေျခအဆင့္မ်ားသုိ. ေခ်းေငြခဲြတမ္းမ်ားကုိ သတ္မွတ္ေပးျခင္းစသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆုိင္ရာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္သာ ျပဳလုပ္ရသည္ ။

ဤသုိ.ျပဳလုပ္ရာ၌ နယ္ပယ္အသီးသီးမွ တုံ.ျပန္မႈမ်ားမွာ ျပင္းထန္လွျပီး စီးပြါးေရးကုိ ေခ်ာေမြ.စြာ လည္ပတ္ေရးအတြက္ အခက္အခဲမ်ား ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္ ။ ဘဏ္ေခ်းေငြ ခြဲတမ္းတုိ.ကုိ နုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီမွ ဗဟိုဘဏ္သုိ. ၊ ထိုမွတစ္ဖန္ ျပည္နယ္အဆင့္နွင့္ ခရုိင္အဆင့္ ဘဏ္ခြဲမ်ားသုိ. အသီးသီး သတ္မွတ္ခ်မွတ္ေပးခဲ့သည္ ။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ ေဒသဆုိင္ရာ အစုိးရမ်ားက ၎တုိ.၏ ေခ်းေငြခြဲတမ္းမ်ားကုိ ၎တုိ.ၾကိဳက္နွစ္သက္သည့္ စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ အသုံးျပဳၾကသည္ ၊ အထူးသျဖင့္ အထူးတည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္းမ်ားတြင္ သုံးစြဲၾကျပီး တျခားလ်စ္လ်ဴရႈထား၍ မရနုိင္သည္ စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ ဘာမွမက်န္ေတာ့ေပ ။ ဤျဖစ္စဥ္က ေခ်းေငြခြဲတမ္းမ်ား တုိးျမွင့္ခ်ထားေစရန္ ဗဟုိအစုိးရအား တြန္းပုိ.ျပန္သည္ ။

ဥပမာအားျဖင့္ ေခ်းေငြထိန္းခ်ဳပ္မႈကုိ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္သည္နွင့္ ေဒသဆုိင္ရာ အစုိးရအမ်ားအျပားက သူတုိ.အတြက္ သတ္မွတ္ေပးသည့္ ဘဏ္ေခ်းေငြကုိ တျခားေနရာမ်ားတြင္ သုံးစြဲလုိက္ၾကျပီးျဖစ္ေသာ္လည္း နွစ္စဥ္ေကာက္ပဲသီးနွံ ဝယ္ယူေရးအတြက္ ဘ႑ာေငြမရွိေၾကာင္း ကန္.ကြက္တုိင္ၾကားၾကသည္ ။ ဘဏ္ေခ်းေငြ ကန္.သတ္မႈမွာ ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး မၾကာမွီအတြင္း ျပန္၍ေျဖေလွ်ာ့ေပးလုိက္ရသည္ ။

ထို.ေၾကာင့္ နွစ္ဆန္းပိုင္း၌ က်ယ္ျပန္.သည့္ စီးပြါးေရးဆုိင္ရာထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ား ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ေသာ္လည္း ၁၉၈၅ ခုနွစ္အတြင္း၌ တုိးတက္နႈန္းမွာ အလြန္အမင္း ျမင့္မားေနဆဲျဖစ္သည္ ။ စီးပြါးေရး အပူခ်ိန္လြန္ကဲမႈမွာ ပုိ၍ဆုိးဝါးလာသည္ ။

အေျခအေနကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ. မည္ကဲ့သုိ. ကုိင္တြယ္နုိင္ပါသနည္း ။ နည္းလမ္းနွစ္မ်ဳိး စဥ္းစားခဲ့ၾကသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.အေနျဖင့္ အစဥ္အလာနည္းလမ္းကုိ က်င့္သုံးနုိင္သည္ ။ စီးပြါးေရးကုိ ဘရိတ္အုပ္ျခင္းနွင့္ အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းတုိ.ကို ျဖတ္ေတာက္ျခင္း စသည္တုိ.ျဖင့္ ၁၉၈၁ ခုနွစ္အတြင္းက က်င့္သုံးခဲ့သည့္ ျပန္လည္ထိန္းညွိေရးကုိ ျပန္လည္အသုံးျပဳနုိင္သည္ ။

ေနာက္တစ္နည္းမွာ ျပႆနာကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျဖရွင္းသည့္နည္းျဖစ္သည္ ။ ပထမနည္းမွာ နယ္ပယ္အသီးသီး၌ ၾကီးမားသည့္ ဆုံးရႈံးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေစနုိင္ျပီး အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွာ ၁၉၈၁ ခုနွစ္ ျပန္လည္ထိန္းညွိေရးအျပီး ေနွာင့္ေနွးက်န္.ၾကာေနခဲ့ရာမွ ျပန္လည္စတင္သည္မွာ မၾကာျမင့္ေသးသည့္အတြက္ လက္ေတြ.မက်ေပ ။ ၎တုိ.ကုိ ျပန္လည္ျဖတ္ေတာက္ျခင္းသည္ ျပည္တြင္းျပည္ပ၌ ၾကီးမားသည့္ ပ်က္စီးဆုံးရႈံးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေစနုိင္သည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ “ညင္သာသည့္ ဆင္းသက္နည္း”ကုိ အသုံးျပဳရန္ ကြ်န္ေတာ္ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္ ။ အေျခအေနအားလုံးကုိ ၁ နွစ္အတြင္း ထိန္းညွိမည့္အစား နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ အခ်ိန္ယူ၍ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိန္းညွိမႈ ျပဳလုပ္သြားမည္ဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္ ။

ဘဏ္ေခ်းေငြနွင့္ ဘ႑ာေရးဆုိင္ရာ မူဝါဒမ်ားကုိ ေနာက္ထပ္ ၂ နွစ္ၾကာမွ် ဆက္လက္၍ တင္းက်ပ္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္သြားမည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကုိလည္း ခ်မွတ္ခဲ့သည္ ။ အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ စီမံကိန္းတစ္ခုခ်င္း၏ အခ်ိန္ကာလနွင့္ ဦးစားေပးမႈအရ ထိန္းညွိသြားျခင္းျဖင့္ ၁၉၈၅ ခုနွစ္က နႈန္းထားအတုိင္း ဆက္လက္ရွိေနေစမည္ျဖစ္သည္ ။ အကယ္၍ တုိးတက္မႈနႈန္းသည္ ၂ နွစ္ဆက္တုိက္ ဤနႈန္းအတုိင္း ရွိေနပါက အေျခအေနမ်ားသည္ ပုံမွန္အေနအထားသုိ. ျပန္လည္ေရာက္ရိွသြားနုိင္သည္ ။ ဤအစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းေၾကာင့္ ၁၉၈၆ ခုနွစ္အတြင္း၌ အေထြေထြအေျခအေနမွာ ေကာင္းမြန္လာသည္ ။

ရလာဒ္ေကာင္းမ်ား ဆက္တုိက္ဆုိသလုိ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၇ ခုနွစ္အတြင္း၌ ဂ်ီအင္ပီနွင့္ ဂ်ီဒီပီသည္ ၁၀ ရာခုိင္နႈန္းေက်ာ္မွ် တုိးတက္ခဲ့သည္ ။ စက္မႈလုပ္ငန္း ထြက္ကုန္မ်ားမွာ ၁၇ ရာခုိင္နႈန္းနွင့္ စုိက္ပ်ဳိးေရး ထြက္ကုန္မ်ားမွာ ၆ ရာခုိင္နႈန္းနီးပါးမွ် တုိးတက္ခဲ့သည္ ။ လက္လီေဈးနႈန္းမ်ားမွာ ၇.၃ ရာခုိင္နႈန္းမွ် ျမင့္တက္ခဲ့သည္ ။ ေျမအစရွိသည့္ မေရႊ.ေျပာင္းနုိင္ေသာ ပစၥည္းမ်ား၏ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈနွင့္ အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၏ အေျခအေနမွာ ေကာင္းမြန္ေနသည္ ။

အားလုံးကုိ ျခံငုံသုံးသပ္ၾကည့္ပါက “ညင္သာသည့္ ဆင္းသက္နည္း”ကုိ ခ်မွတ္က်င့္သုံးျပီး ၂ နွစ္အၾကာ၌ အေျခအေနမ်ား တုိးတက္လာခဲ့သည္ ။ အေထြေထြ စီးပြါးေရး ဝန္းက်င္သည္လည္း တင္းမာမေနေတာ့ေပ ။ နွစ္အကုန္၌ ဗဟုိေကာ္မတီနွင့္ နုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီတုိ.က အေျခအေနကုိ ျပန္လည္အကဲျဖတ္ရာ၌ ခ်က္ခ်င္းထိန္းညွိမႈနည္းလမ္းကုိ က်င့္သုံးသည့္အစား “ညင္သာသည့္ ဆင္းသက္နည္း”ကုိ က်င့္သုံးသည္က ပုိ၍အလုပ္ျဖစ္ေကာင္းမြန္ေၾကာင္း သူတုိ.က အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကသည္ ။

၁၉၈၈ ခုနွစ္အတြက္လည္း နဂိုမူလက ထုိအတုိင္းက်င့္သုံးဖုိ.ျဖစ္သည္ ။ ၁၉၈၈ခုနွစ္အတြက္ စီမံကိန္းမ်ား ေရးဆြဲခ်မွတ္ေရးအတြက္ ၁၉၈၇ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလအတြင္း ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသားစီမံကိန္းေရးဆြဲေရး ကြန္ဂရက္အစည္းအေဝးတြင္ ဗဟုိေကာ္မတီကုိယ္စား ကြ်န္ေတာ္မိန္.ခြန္းေျပာခဲ့သည္ ။ စီးပြါးေရးတည္ျငိမ္ေစရန္အတြက္ မူဝါဒမ်ား ခ်မွတ္ရာတြင္ (အထူးသျဖင့္ ေဈးနႈန္းမ်ား ျမင့္တက္လာမႈအတြက္) ဘ႑ာေငြနွင့္ ေခ်းေငြတုိ.ကုိ တင္းက်ပ္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရမည္ ၊ အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရးတုိ.ကုိ ေလွ်ာ့ခ်ဖုိ.လုိအပ္သည္ ၊ အသုံးစားရိတ္တုိ.ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ.လုိသည္ ၊ တစ္ျပိဳင္တည္းတြင္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ မွန္မွန္တုိးတက္ေနျခင္းကုိ ထိန္းသိမ္းထားဖုိ.လုိသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္က ေထာက္ျပခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၈ ခုနွစ္အတြက္ စီးပြါးေရးမဟာဗ်ဴဟာကုိ အခ်က္ ၂ ခ်က္ျဖင့္ အက်ဥ္းရုံးေဖာ္ျပနုိင္သည္ ။ စီးပြါးေရးတည္ျငိမ္မႈကုိ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားရန္နွင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ပုိ၍နက္ရႈိင္းစြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားရန္တုိ.ျဖစ္သည္ ။

ဤမဟာဗ်ဴဟာမ်ား ခ်မွတ္ခဲ့ပါလွ်က္နွင့္ လက္လီေဈးနႈန္းမ်ား ၁၈.၅ ရာခုိင္နႈန္းအထိ ထုိးတက္သြားေစသည့္ ေငြေဖာင္းပြမႈသည္ မည္ကဲ့သုိ.ျဖစ္ပြါးခဲ့ပါသနည္း ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး စတင္ခဲ့ကတည္းက ဤသုိ.ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိး ျဖစ္ပြါးခဲ့ျခင္းမရွိေပ ။

ေငြေဖာင္းပြမႈသည္ အခ်က္မ်ားစြာတုိ. ေပါင္းစုံျခင္းေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္ ။ ထုိစဥ္က ကြ်န္ေတာ္ ေထာက္ျပခဲ့ျပီး ယေန.ထိတုိင္ ယုံၾကည္ေနဆဲျဖစ္သည္မွာ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈသည္ အဓိကအားျဖင့္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္အတြင္း ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးျပဳလုပ္ရာ၌ မဆီေလ်ာ္သည့္နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ တုံ.ျပန္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။

ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး (ေဈးနႈန္းသတ္မွတ္ လည္ပတ္မႈကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိန္းညွိသြားသည့္ျဖစ္စဥ္)သည္ စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၏ အလြန္အေရးၾကီးသည့္ ကိစၥရပ္တစ္ခုျဖစ္သည္ ။ ေဈးနႈန္းစနစ္ကုိ ေသခ်ာစြာ မေျဖရွင္းပါက စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ေအာင္ျမင္စြာအေကာင္အထည္ေဖာ္နုိင္မည္မဟုတ္ဟု ကြ်န္ေတာ္တုိ. အျမဲတမ္းပင္ ယုံၾကည္ခဲ့သည္ ။

၁၉၈၆ နွင့္ ၁၉၈၇ ခုနွစ္ ၂ နွစ္မွ် “ညင္သာသည့္ ဆင္းသက္နည္း” ကုိ က်င့္သုံးျပီးသည့္အခါ၌ ၁၉၈၈ခုနွစ္အတြင္း ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ၾကီးမားက်ယ္ျပန္.စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္အတြက္ အေျခအေနမ်ားမွာ သင့္ေတာ္သည့္ အေနအထားသုိ. ေရာက္ရွိေနျပီျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း အဆုိျပဳခဲ့သည့္ “ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အခက္အခဲမ်ားကုိ ထုိးေဖာက္ေက်ာ္လႊားျခင္း”ဟူသည့္ အဆုိျပဳခ်က္တြင္ပါရွိသည့္ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားနွင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္ နည္းလမ္းအားလုံးမွာ မွားယြင္းေနသည္ ။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ အလြန္စုိးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ မွားယြင္းမႈမ်ားျဖစ္ေပၚခဲ့ျပီး စီးပြါးေရးအတြက္ ေလးနက္သည့္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္ ။

ဤအခ်က္မ်ား မည္ကဲ့သုိ.ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါသနည္း ။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့သလုိပင္ နဂုိမူလက “ညင္သာသည့္ ဆင္းသက္နည္း”ကုိ ဆက္လက္က်င့္သုံးဖုိ.ပင္ျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္ ၁၉၈၈ခုနွစ္ ေႏြဦးရာသီတြင္ ကုန္ေဈးနႈန္း တက္လာျခင္းနွင့္ ေဈးနႈန္း ၂ မ်ဳိး က်င့္သုံးသည့္စနစ္(ဤစနစ္က အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေစရန္ အားေပးသည္)ကုိ ျပင္းထန္သည့္ တုံ.ျပန္မႈမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္ ။ တိန္.ေရွာင္ပင္းကလည္း ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနွင့္ပက္သက္၍ ျပတ္သားသည့္ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ဖုိ. အၾကိမ္ၾကိမ္ တုိက္တြန္းခဲ့သည္ ။ သူက ဤကိစၥတြင္ ထိုးေဖာက္ေက်ာ္လႊားရမည္ဟု ယုံၾကည္ေနျပီး “ျပင္းထန္သည့္ နာက်င္မႈကုိ တစ္ခဏတာမွ် ေတြ.ၾကံဳခံစားရျခင္းသည္ တအိအိနာက်င္မႈကုိ ေရရွည္ခံစားေနရျခင္းထက္ ပုိ၍ေကာင္းသည္”ဟု ေျပာခဲ့သည္ ။

ဤအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္သြားသည့္နည္းလမ္းကုိ စြန္.လႊတ္၍ အားလုံးကုိ တစ္ျပိဳင္တည္းလုပ္ေဆာင္ဖုိ. ကြ်န္ေတာ္ ၾကံဆခဲ့သည္ ။ ပုံေသသတ္မွတ္ထားသည့္ ေဈးနႈန္းမ်ားမွာ ျမင့္တက္လာေသာ္လည္း လြဲမွားသသည့္ ေဈးနႈန္းသတ္မွတ္မႈမ်ား၏ အေျခအေနမွာမူ မေျပာင္းလဲေပ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ၾကီးမားသည့္ ထိန္းညွိမႈမ်ားကုိ နယ္ပယ္အားလုံး၌ တစ္ျပိဳင္တည္း ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ ပုိ၍အဆင္ေျပေကာင္း အဆင္ေျပနုိင္ေပသည္ ။ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအတြင္း၌ ဆုိၾကပါစုိ. ၂ နွစ္မွ ၃ နွစ္အတြင္း၌ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ေဈးနႈန္းမ်ားကုိ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ ဥပမာအားျဖင့္ ၃၀ ရာခုိင္နႈန္းမွ ၅၀ ရာခုိင္နႈန္းမွ်ထိ ျမွင့္တင္သြားနုိင္သည္ ။ ဤနည္းအားျဖင့္ လူသုံးစားသုံးကုန္ပစၥည္းမ်ား၏ ေဈးနႈန္းကုိ သင့္ေတာ္သည့္ အတုိင္းအတာထိ ျမွင့္တင္သြားနုိင္ျပီး ဤသုိ.ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ မူမမွန္ က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္မႈမရွိသည့္ ေဈးနႈန္းစနစ္ကုိ ပယ္ဖ်က္နုိင္မည္ျဖစ္သည္ ။

ကြ်န္ေတာ္၏ အဆုိျပဳခ်က္ကုိ ၁၉၈၈ခုနွစ္ ေႏြးဦးရာသီတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အက်ယ္ခ်ဲ. တည္ဆဲေပၚလစ္ဗ်ဴရုိ အစည္းအေဝး၌ မူအားျဖင့္ သေဘာတူခဲ့ျပီးေနာက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမည့္ နည္းလမ္းမ်ားနွင့္ပက္သက္၍ ေလ့လာမႈျပဳလုပ္ရန္ ေယာ္ယိလင္အား နုိင္ငံေတာ္စီးပြါးေရးစီမံကိန္း ေရးဆြဲေရးေကာ္မရွင္ကုိ ဦးေဆာင္ရန္ တာဝန္ေပးခဲ့သည္ ။ ေဘဒုိင္ဟီ(နွစ္စဥ္ေႏြရာသီတုိင္း ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား အစည္းအေဝးက်င္းပေလ့ရွိသည့္ ပင္လယ္ကမ္းေျခ အပန္းေျဖစခန္း)၌ အက်ယ္ခ်ဲ. တည္ဆဲေပၚလစ္ဗ်ဴရုိ ေကာ္မတီမွ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေဆြးေႏြးၾကျပီးေနာက္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ ေႏြရာသီ၌ ေယာ္ယိလင္နွင့္ နုိင္ငံေတာ္စီးပြါးေရးစီမံကိန္း ေရးဆြဲေရးေကာ္မရွင္မွ အဆုိျပဳတင္ျပသည့္ အစီအစဥ္ကုိ အတည္ျပဳခဲ့သည္ ။ အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈကုိ ၁၉၈၈ခုနွစ္ စတုတၳေလးလပတ္ သုိ.မဟုတ္ ၁၉၈၉ခုနွစ္ဆန္းပုိင္း၌ စတင္ဖုိ. သတ္မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈျမင့္မားေနျခင္းေၾကာင့္ ပယ္ဖ်က္ခဲ့သည္ ။

၁၂ ၾကိမ္ေျမာက္ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝးမွစ၍ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနွင့္ ပက္သက္၍ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ မဟာဗ်ဴဟာမွာ ျပန္လည္ထိန္းညွိေရးနွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ား ေလွ်ာ့ခ်ေပးျခင္းတုိ.ကုိ ေပါင္းစပ္က်င့္သုံးခဲ့သည္။ တခ်ဳိ.ေဈးနႈန္းမ်ားကုိ အစုိးရက အေပၚမွေအာက္ေျခသုိ. ထိန္းညွိျခင္းျဖစ္ျပီး တျခားေသာ ေဈးနႈန္းမ်ားကုိ ေဈးကြက္အင္အားစုမ်ား၏ ေတာင္းဆုိမႈအတုိင္း ထိန္းညွိျခင္းျဖစ္သည္ ။ ကုန္ပစၥည္းတစ္မ်ဳိးတည္းကုိပင္ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးက႑အတြင္း၌ အစိုးရက ေဈးနႈန္းသတ္မွတ္ေပးထားျပီး ထုိပစၥည္းကုိပင္ ျပင္ပေဈးကြက္၌ ေပါက္ေဈးအတုိင္း ေရာင္းဝယ္ၾကသည္ ။ ဤသည္မွာ ေဈးနႈန္း ၂ မ်ဳိး သတ္မွတ္သည့္ စနစ္ျဖစ္သည္ ။

ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေဈးကြက္ေတာင္းဆုိမႈကုိ တုံ.ျပန္ရန္ျဖစ္ျပီး ေဈးနႈန္းထိန္းခ်ဳပ္မႈကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာ့ခ်ေပးသြားျခင္းျဖင့္ အဆုံး၌ ေဈးကြက္အင္အားစုမ်ားကသာ ေဈးနႈန္းကုိ သတ္မွတ္နုိင္ေစရန္ျဖစ္သည္။ သုိ.ေသာ္လည္း အဆုိျပဳထားသည့္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္သည္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပဳျပင္သြားမည့္ မဟာဗ်ဴဟာနွင့္ ကိုက္ညီမႈမရွိပဲ အစုိးရက ၾကီးမားစြာ ထိန္းခ်ဳပ္ကြပ္ကဲမည့္ ေဈးနႈန္းထိန္းညွိေရး အစီအစဥ္အေပၚတြင္ အမွီျပဳထားသည္ ။ ဤသည္မွာ ထုိစဥ္ကရွိခဲ့သည့္ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကုိ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ ။ ေဈးနႈန္းတစ္မ်ဳိးတည္းသာ ရွိေနေစရန္ သုိ.မဟုတ္ အနည္းဆုံး အစိုးရသတ္မွတ္သည့္ ေဈးနႈန္းနွင့္ ေဈးကြက္ေပါက္ ေဈးနႈန္းတုိ.အၾကားမွ ကြာဟခ်က္ကုိ ေလွ်ာ့ခ်နုိင္ရန္အတြက္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကုိ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပီး ေဈးနႈန္း ၂ မ်ဳိး ရွိေနသည့္ စနစ္ကို ပယ္ဖ်က္ရန္ျဖစ္သည္ ။

ဤသည္မွာ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကုိ မွန္ကန္စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္နည္းမဟုတ္ေပ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ၎သည္ အေျခခံအားျဖင့္ ေဈးနႈန္းထိန္းခ်ဳပ္မႈကုိ ေဈးကြက္ယႏၱရားအတုိင္း လည္ပတ္ေစျခင္းမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ ၎သည္ စီမံခ်တ္ခ်မွတ္သည့္နည္းလမ္းကုိ ေဈးနႈန္းထိန္းညွိရန္အတြက္ အသုံးျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္ ။ ၎သည္ နည္းလမ္းေဟာင္းၾကီးအတုိင္း ေဈးနႈန္းကုိ စီမံခ်က္ခ်သတ္မွတ္သည့္ နည္းလမ္းျဖစ္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္ ။ အကယ္၍ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈျမင့္တက္ျခင္းမရွိခဲ့ပဲ ဤေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ပါက ၎သည္ ျပႆနာမ်ားကုိ မေျဖရွင္းနုိင္ပဲ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေရးကုိ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ ဆုတ္ယုတ္သြားေစမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ယခုအခါ ထင္ရွားလာျပီျဖစ္သည္ ။

၁၉၈၈ခုနွစ္အတြင္း ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ ျမင့္မားလာျခင္း၏ တုိက္ရုိက္အက်ဆုံး အေၾကာင္းရင္းမွာ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေရး အစီအစဥ္မ်ားကုိ ေရးဆြဲခ်မွတ္ျခင္း မျပဳေသးမွီကပင္လွ်င္ သတင္းမီဒီယာ ကန္ပိန္းကုိ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပင္ ေကာလာဟလမ်ား ပ်ံ.နွံ.လာသည္ ။ “လုပ္အားခေတြ ၂ ဆ တက္ျပီး ေဈးနႈန္းေတြ ၅၀ ရာခုိင္နႈန္းတက္ေတာ့မယ္” စသည့္ ေကာလာဟလမ်ား ပ်ံ.နွံ.ေနသည္ ။ ေကာလာဟလမ်ားက လူထုကုိ တုန္လႈပ္ေစျပီး ေဈးနႈန္းမ်ား တက္လာေတာ့မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္တြက္ဆမႈမ်ားကုိ ၾကီးမားစြာ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစသည္ ။ “စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ၾကိဳတင္ေမွ်ာ္ေတြး ျပင္ဆင္မႈ”သည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ထုိစဥ္က နားမလည္ခဲ့သည့္ အရာျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ေဈးကြက္စီးပြါးေရးစနစ္ကုိ က်င့္သုံးသည့္နုိင္ငံမ်ား၌ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ.လုိအပ္လာပါက ဤအျခင္းအရာကုိ မ်ားစြာအာရုံစုိက္ ေျဖရွင္းေလ့ရွိေပသည္ ။ သူတုိ.သည္ “စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ၾကိဳတင္ေမွ်ာ္ေတြးျပင္ဆင္မႈ”အရ အလြန္အကြ်ံ တုံ.ျပန္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚျခင္းကုိ ေရွာင္ရွားနုိင္ဖုိ. နည္းလမ္းမ်ား ၾကိဳးစားရွာေဖြေလ့ရွိသည္ ။ ဤသည္နွင့္ဆန္.က်င္စြာပင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.ကမူ ဤအခ်က္ကုိ အားေပး၍ လႈံ.ေဆာ္မႈပင္ ျပဳခဲ့ၾကသည္ ။

အဆုံး၌ ကုန္ေဈးနႈန္းမ်ား တက္လာေတာ့မည္ဟု ျပည္သူတုိ. ယုံၾကည္သြားရုံကလြဲ၍ ဘာမွျဖစ္မလာခဲ့ေပ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.ကလည္း ျပည္သူလူထုအား သူတုိ.၏ ဘဏ္စုေငြမ်ားသည္ ေငြေဖာင္းပြမႈနႈန္းထက္ ေက်ာ္လြန္၍ တုိးပြါးလာလိမ့္မည္ သုိ.မဟုတ္ ေငြတန္ဖုိးေလ်ာ့က်မသြားေၾကာင္း အာမခံသည့္အပ္ေငြစနစ္ျဖစ္ေၾကာင္း တာဝန္ခံသည့္အေနျဖင့္ ဘဏ္စုေငြအတိုးနႈန္းအား တုိးေပးျခင္းစသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားျဖင့္ သူတုိ.၏ စုေဆာင္းေငြမ်ားကုိ စိတ္ခ်လက္ခ် အာမခံနုိင္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ဳိး မျပဳလုပ္နုိင္ခဲ့ေပ ။ ျပည္သူအမ်ားက ၾကီးမားသည့္ ကုန္ေဈးနႈန္းျမင့္တက္မႈၾကီး ေပၚေပါက္လာေတာ့မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္တြက္ဆေနၾကစဥ္တြင္ သူတုိ.၏ စုေဆာင္းေငြအတုိးနႈန္းမ်ားနွင့္ပက္သက္၍ စိတ္ခ်လက္ခ် အာမခံမႈမ်ဳိး မေပးနုိင္ခဲ့ေပ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ျမင့္တက္လာသည့္ ကုန္ေဈးနႈန္းမ်ားက အနွစ္နွစ္အလလက စုေဆာင္းလာခဲ့သည့္ ဘဏ္အပ္ေငြမ်ား၏ တန္ဖိုးကုိ ေလ်ာ့က်သြားေစေတာ့မည္ဟု လူတုိင္းက စုိးရိမ္ေနၾကသည္ ။ ၁၁ၾကိမ္ေျမာက္ ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝးမွစ၍ ျခဳိးျခံေခြ်တာစြာ ေနထုိင္သည့္ ျပည္သူအမ်ားသည္ ယြမ္ေငြ ဘီလီယံ ၁၀၀ ေက်ာ္မွ် ဘဏ္မ်ားတြင္ အပ္နွံခဲ့ၾကသည္ ။ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈက သူတုိ. ၾကိဳးစားပမ္းစား ရွာေဖြထားသည့္ စုေဆာင္းေငြမ်ားအား တန္ဖိုးေလ်ာ့က်သြားေစေတာ့မည္ဟု ေမွ်ာင္လင့္တြက္ဆမိသြားသည့္အခါ၌ လူအမ်ားသည္ သူတုိ.၏ ဘဏ္အပ္ေငြမ်ားကုိ အလုအယက္ ျပန္လည္ထုတ္ယူၾကျပီး လူသုံးကုန္ပစၥည္းမ်ားကုိ အလုအယက္ ဝယ္ယူၾကေတာ့သည္ ။ ဤျဖစ္ရပ္၏ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ ေႏြရာသီတြင္ ဘဏ္အပ္ေငြမ်ား အလုအယက္ ျပန္လည္ထုတ္ယူမႈေၾကာင့္ ဘဏ္မ်ားရွိ အရံေငြမလုံမေလာက္ျဖစ္ျခင္းနွင့္ ထိတ္လန္.စုိးရိမ္စြာျဖင့္ အလုအယက္ ဝယ္ယူမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚျခင္း စသည္တုိ. ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္ ။

တခ်ဳိ.ေသာကုန္စည္မ်ားအတြက္ ထိတ္လန္.စုိးရိမ္စြာ ဝယ္ယူမႈမ်ားမွာ အတိတ္ကာလတုန္းကလည္း အၾကိမ္မ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.အတြက္ စိမ္းမေနလွပါ ။ သုိ.ေသာ္ ဤတစ္ၾကိမ္ကမူ ယခင္အခါမ်ားနွင့္ မတူေပ ။ အတိတ္တုန္းက ထိတ္လန္.တၾကား ဝယ္ယူမႈမ်ားမွာ ကုန္စည္ျပတ္ေတာက္ ရွားပါးေသာေၾကာင့္ျဖစ္ျပီး လူအမ်ားသည္ ဆပ္ျပာ ၊ အိမ္သုံးဆား ၊ ဂ်ဳံမႈန္. စသည့္ကုန္စည္မ်ားကုိ အနာဂတ္တြင္ ဝယ္ယူ၍ မရရွိနုိင္မည္ကုိ စုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္ ဤတစ္ၾကိမ္ ဝယ္ယူမႈမ်ား၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ တစ္ကုိယ္ေရ သုံးစြဲေရးအတြက္မဟုတ္ပဲ စုေဆာင္းထားသည့္ ေငြေၾကး၏တန္ဖုိးကုိ ထိန္းသိမ္းထားရန္ျဖစ္သည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ဤျဖစ္စဥ္မွာ ပုိ၍ပ်ံ.နွံ.ျပီး ယခင္အခါမ်ားကထက္ပုိ၍ စုိးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းသည္ ။

ေဈးဆုိင္မ်ားနွင့္ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားက ၎တုိ.၏ ေဈးနႈန္းတို.ကုိ ျမွင့္တင္ၾကျပီး ဘဏ္စုေငြပမာဏမွာ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည္ထက္ပုိ၍ ယြမ္ေငြ ဘီလီယံ ၄၀ မွ်ထိ ေလ်ာ့က်သြားသည္ ။ ဘဏ္မ်ားသည္ ေငြထုတ္ယူမႈကုိ ေထမိေစရန္အတြက္ ေငြစကၠဴမ်ားကုိ ရုိက္နွိပ္ရသည္ ။ ဤသုိ.ျဖင့္ လည္ပတ္ေနသည့္ ေငြေၾကးပမာဏကုိ မ်ားစြာတုိးသြားေစခဲ့သည္ ။

ထိတ္လန္.စုိးရိမ္မႈၾကီးစြာ ဝယ္ယူမႈမ်ား စတင္ျဖစ္ေပၚသည္နွင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.အေနျဖင့္ ဘဏ္စုေငြ အတုိးနႈန္းကုိ ျမွင့္တင္ျခင္း သုိ.မဟုတ္ ေငြတန္ဖုိး ေလ်ာ့က်မသြားေစရန္ အာမခံေၾကာင္း ေၾကျငာျခင္း စသည့္ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ခ်က္ခ်င္းလုပ္ေဆာင္သင့္သည္ ။ ဤသုိ.သာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါက အေျခအေနမွာ ပုိ၍ေကာင္းဖြယ္ရွိျပီး ဆုံးရႈံးမႈမ်ားမွာလည္း ေလ်ာ့နည္းခဲ့ဖြယ္ရာရွိသည္ ။

ထုိစဥ္က စီးပြါးေရးနွင့္ဘ႑ာေရး ဗဟုိဦးေဆာင္အဖြဲ.က ဤအစီအစဥ္မ်ားကုိ နုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီသုိ. တင္ျပခဲ့သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း လီပန္းနွင့္ ေယာ္ယိလင္တုိ.က ဘဏ္အပ္ေငြ အတုိးနႈန္းမ်ားကုိ ျမွင့္တင္ျခင္းသည္ ဘဏ္မ်ားမွ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားသုိ. ေခ်းေပးသည့္ ဘဏ္ေခ်းေငြ အတုိးနႈန္းမ်ားကုိ ၎တုိ.ေပးနုိင္သည့္နႈန္းထက္ ေက်ာ္လြန္သြားေစျပီး ကုန္ထုတ္လုပ္မႈကုိ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစလိမ့္မည္ဟု စုိးရိမ္ပူပန္ခဲ့ၾကသည္ ။ သူတုိ.က အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကုိ ခ်က္ခ်င္းမလုပ္ခဲ့ၾကေပ ။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ ေလွ်ာ့ခ်၍ရနုိင္ဖြယ္ရာရွိသည့္ ဆုံးရႈံးမႈမ်ားသည္ ဆက္လက္၍သာ တိုးလာခဲ့သည္ ။

သုိ.ေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံး၌ သူတုိ.အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိပဲ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာခဲ့ရသည္ ။ ဘဏ္အပ္ေငြမ်ား၏ တန္ဖုိးေလ်ာ့က်မသြားေစသည့္ အာမခံ ဘဏ္အပ္ေငြစနစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာျပီးေနာက္တြင္ ဘဏ္အပ္ေငြပမာဏ ျပန္လည္တည္ျငိမ္လာျပီး ပုံမွန္အေနအထားသုိ. ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ေရာက္လာသည္ ။ ဤအခ်က္က ဘဏ္အပ္ေငြမ်ား အလုအယက္ ျပန္လည္ထုတ္ယူျပီး စုိးရိမ္ထိတ္လန္.ျခင္းၾကီးစြာ ဝယ္ယူမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာခ်ိန္တြင္ စုေဆာင္းေငြမ်ား၏တန္ဖုိးကုိ အာမခံခ်က္ေပးနုိင္ပါက ဆုံးရႈံးမႈမ်ားကုိ ေလွ်ာ့ခ်နုိင္ေၾကာင္း သက္ေသျပေနသည္ ။

၁၉၈၈ခုနွစ္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈတြင္ ေဈးနႈန္းမ်ား ၁၈.၅ ရာခုိင္နႈန္းခန္. တက္လာသည္ကုိ ေတြ.ခဲ့ၾကရသည္ ။ ျပႆနာမွာ ဘဏ္ေခ်းေငြမ်ားနွင့္ပက္သက္၍ ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္မႈ မရွိျခင္းမဟုတ္သလုိ အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရးတုိ.တြင္ လ်ာထားေငြထက္ ေက်ာ္လြန္သုံးစြဲျခင္းမ်ဳိးလည္းမဟုတ္ေပ ။ ဤအခ်က္ ၂ ခ်က္မွာ “ျငင္သာစြာ ဆင္းသက္နည္း”၏ မူဝါဒမ်ားတြင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ေဘာင္အတြင္းရွိေနသည္ ။

အဓိကျပႆနာမွာ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေရး၏ အမွားအယြင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ စုေဆာင္းအပ္နွံေငြ ေလ်ာ့က်လာမႈျဖစ္သည္ ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေသာအခါ၌ အကယ္၍ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ျပန္လည္ထိန္းညွိေရးနွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ား ေလွ်ာ့ခ်ေရး မူဝါဒမ်ားကုိ ေရာစပ္က်င့္သုံးခဲ့လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း သုိ.မဟုတ္ ဘဏ္စုေငြအတိုးနႈန္းမ်ားကုိ ကုန္ေဈးနႈန္းျမင့္တက္သည့္နႈန္းကုိ ေက်ာ္လြန္သည္အထိ တုိးေပးျခင္းျဖင့္ အပ္နွံေငြမ်ား၏ တန္ဖုိးကုိ အာမခံေပးျခင္းကုိ တစ္ဖက္၌ျပဳလုပ္ျပီး တစ္ျပိဳင္တည္းတြင္ ေဈးနႈန္းထိန္းခ်ဳပ္မႈကုိ ပုိ၍ျမန္ဆန္စြာ ေလွ်ာ့ခ်ေပးခဲ့ပါက ၁၉၈၈ခုနွစ္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈကုိ ေရွာင္ရွားနုိင္ခဲ့ဖြယ္ရာရွိသည္ ။

ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ ျမင့္မားလာျခင္း ၊ ဘဏ္အပ္ေငြမ်ားကုိ အလုအယက္ ျပန္လည္ထုတ္ယူ၍ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကုိ လူအမ်ားက စုိးရိမ္ထိတ္လန္.တၾကီး ဝယ္ယူျခင္း စသည္တုိ.ကုိ ၾကံဳေတြ.ခဲ့ရသျဖင့္ အေျခအေနမ်ားကုိ အျမန္ဆုံး တည္ျငိမ္သြားေစရန္အတြက္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္ကုိ ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့ျပီး စီးပြါးေရးမူဝါဒမ်ားကုိ “ထိန္းညွိေရးနွင့္ ျပန္လည္စုစည္းေရး”သုိ. ဦးတည္ခဲ့ရသည္ ။ ဤအဆုိျပဳခ်က္မ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္ကတင္သြင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး ေပၚလစ္ဗ်ဴရုိ အစည္းအေဝးနွင့္ ဗဟုိေကာ္မတီ စုံညီအစည္းအေဝးတုိ.မွ အတည္ျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ျပန္ေတြးၾကည့္ေသာအခါ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္မ်ားကုိ ပယ္ဖ်က္ခဲ့ျခင္းမွာ မွန္ကန္ေသာ္လည္း နဂုိမူဝါဒျဖစ္သည့္ “စီးပြါးေရးကုိ တည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းသိမ္းျပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ နက္ရႈိင္းစြာ ေဖာ္ေဆာင္သြားရန္”ဆုိသည့္မူဝါဒမွ “ထိန္းညွိေရးနွင့္ ျပန္လည္စုစည္းေရး”မူဝါဒသုိ. ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲလုိက္သည္မွာ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္သည္ ။

အဆုိျပဳခဲ့သည့္ “ထိန္းညွိေရးနွင့္ ျပန္လည္စုစည္းေရး” အစီအစဥ္သည္ စီးပြါးေရးကုိ လွ်င္ျမန္စြာ တည္ျငိမ္သြားေစခဲ့သည့္တုိင္ေအာင္ ၎သည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္မ်ားအေပၚတြင္မူ တျခားဆုတ္ယုတ္မႈမ်ား ေပၚေပါက္ေစခဲ့သည္ ။

ပထမဦးဆုံးအခ်က္မွာ ေဈးနႈန္းမ်ား ျမင့္တက္လာမႈကုိ ေနွးသြားေစရန္အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနည္းလမ္းအားလုံးလုိလုိကုိ ျပန္လည္အသုံးျပဳ၍ ေဈးနႈန္းမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ရသည္ ။ အဆင့္အသီးသီးမွ အစုိးရအရာရွိအားလုံးသည္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးအတြက္ တာဝန္ရွိသည္ ။ ျပန္လည္သက္ဝင္လႈပ္ရွားလာေစရန္ နွစ္ကာလမ်ားစြာ အားထုတ္ခဲ့မႈမ်ားသည္ ေဈးနႈန္းထိန္းခ်ဳပ္သည့္ နည္းလမ္းေဟာင္းမ်ားကုိ ဆုတ္ခြာေပးလုိက္ရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဤအခ်က္က ညႊန္းဆုိေနျခင္းျဖစ္သည္ ။

“ထိန္းညွိေရးနွင့္ ျပန္လည္စုစည္းေရး” အစီအစဥ္အရ လီပန္းနွင့္ တျခားနုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီဝင္မ်ားသည္ ယခင္က ေအာက္ေျခအဆင့္သုိ. ေပးအပ္ထားသည့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္မ်ားကုိ ျပန္လည္ခ်ဳပ္ကုိင္ၾကျပီး ယခင္က လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကုိင္ခြင့္ျပဳခဲ့သည့္ အရာတုိ.ကုိလည္း ျပန္လည္ထိန္းခ်ဳပ္လာၾကသည္ ။ အရာအားလုံးမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးက ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ ဦးတည္ရာနွင့္ ဆန္.က်င္ေနၾကသည္ ။ စီးပြါးေရးစနစ္၌ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးက ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ အေျခအေနမ်ားမွာ ျပန္လည္ဆုတ္ယုတ္သြားသည္ ။ဤအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ေနာက္ထပ္ ၁ နွစ္မျပည့္ခင္အခ်ိန္အတြင္း၌ စီးပြါးေရး ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းမႈ ၊ ေဈးကြက္အတြင္း အေရာင္းအဝယ္က်ဆင္းမႈနွင့္ တျခားစုိးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ စီးပြါးေရးျပႆနာမ်ား ဆက္လက္ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္မွာ (၁၉၉၂ခုနွစ္အတြင္း) ေတာင္ပုိင္းေဒသ ခရီးစဥ္အတြင္း ရဲေဘာ္တိန္.ေရွာင္ပင္း မိန္.ခြန္းေျပာၾကားခဲ့ခ်ိန္အထိပင္ျဖစ္သည္ ။

အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရပါက အမွားအယြင္းမ်ား တစ္ခုျပီးတစ္ခု ကြ်န္ေတာ္တုိ. လုပ္ခဲ့မိၾကသည္ ။ ဤျဖစ္ရပ္မွ ေလးနက္သည့္ သင္ခန္းစာမ်ား ကြ်န္ေတာ္ရရွိခဲ့သည္ ။

၁၉၈၈ခုနွစ္ ေႏြဦးရာသီတြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ရဲေဘာ္အန္ဇီဝမ္(နုိင္ငံေတာ္ စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေကာ္မရွင္ ဒုတိယ ညႊန္ၾကားေရးမႈးခ်ဳပ္)နွင့္ တျခားရဲေဘာ္မ်ားကုိ ေဟာင္ေကာင္သုိ.ေစလႊတ္၍ တရုတ္ျပည္၏ ျပႆနာမ်ားကုိ ေဆြးေႏြးဖုိ. စီးပြါးေရးပညာရွင္တခ်ဳိ.ကုိ ဖိတ္ၾကားေစခဲ့သည္ ။ စီးပြါးေရးပညာရွင္ ၆ ဦးပါဝင္ျပီး အားလုံးမွာ တုိင္ဝမ္အကယ္ဒမီးယား စီနီကာမွျဖစ္ၾကသည္ ။ သူတုိ.ထဲတြင္ ခ်န္ဝွါစီးပြါးေရး သုေတသနအဖြဲ.၏ အၾကီးအကဲ ရွန္ရႈိခ်ီလည္းပါဝင္သည္ ။ သူသည္ တုိင္ဝမ္တြင္ ဩဇာတိကၠမ အထူးၾကီးမားသည့္ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္သည္ ။

ေဆြးေႏြးပြဲ၌ ၁၉၈၈ခုနွစ္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈနွင့္ပက္သက္၍ သူတုိ.၏ အယူအဆမ်ားကုိ ေဖာ္ျပၾကသည္ ။ ပထမအခ်က္အေနနွင့္ သူတုိ.က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ၁၀နွစ္တာကာလအတြင္း၌ ျပည္မၾကီးသည္ ၾကီးမားသည့္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား ရရွိခဲ့ေၾကာင္း သေဘာတူၾကျပီး ေဈးနႈန္းအညႊန္းကိန္းအရ ကုန္ေဈးနႈန္း ၁၈.၅ ရာခုိင္နႈန္းတက္လာမႈအပါအဝင္ ျပႆနာမ်ား ရွိေနသည့္တုိင္ေအာင္ ၎တုိ.သည္ စီးပြါးေရးရႈေထာင့္အရ စုိးရိမ္စရာမရွိေၾကာင္း သူတုိ.က ဆုိၾကသည္ ။ သင့္ေတာ္သည့္ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ပါက ထုိျပႆနာမ်ားသည္ ေျဖရွင္း၍ ရနုိင္ဖြယ္ရွိသည္ဟု ေျပာၾကသည္ ။

ဒုတိယအခ်က္အေနနွင့္ ေဈးနႈန္းျပဳျ့ပင္ေျပာင္းလဲေရးနွင့္ပက္သက္၍ ေဆြးေႏြးၾကရာ၌ မည္သည့္နုိင္ငံေရးစနစ္ကုိ က်င့္သုံးသည္ျဖစ္ေစ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးမႈသည္ ေဈးကြက္၏ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းတုိ.အတုိင္း လုိက္နာရမည္ဟု သူတုိ.က ယုံၾကည္ၾကသည္ ။ လြန္ခဲ့သည့္နွစ္အတြင္း ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈမွာ ဆုိးရြားလွသျဖင့္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ အရွိန္သတ္ျပီး တခ်ဳိ.ေဈးနႈန္းမ်ားကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ. ေျပာၾကားမႈမ်ားရွိခဲ့သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ဤလုပ္ေဆာင္ခ်က္ကုိ ေခတၱခဏ ယာယီမွ်သာ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္သည္ကုိ နားလည္နုိင္ေသာ္လည္း ကာလရွည္ၾကာစြာ က်င့္သုံးရန္မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း ေျပာၾကသည္ ။ အကယ္၍ မူမွန္မဟုတ္သည့္ ေဈးနႈန္းစနစ္ကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မျပဳလုပ္ပါက စီးပြါးေရးသည္ ဆက္လက္လည္ပတ္နုိင္မည္မဟုတ္ေပ ။ ထြက္ေပါက္မွာ ေရာင္းလုိအားနွင့္ ဝယ္လုိအား မွ်တေနရန္ျဖစ္ျပီး ေငြေၾကးကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ရမည္ဟုဆုိသည္ ။ ဤအေျခအေနမ်ားေအာက္တြင္ လူသုံးကုန္ပစၥည္း အမ်ားစု၏ ေဈးနႈန္းကုိ ေလွ်ာ့ခ်ေပးနုိင္ျပီး တစ္ဖက္တြင္ ျပည္သူ.ဝန္ေဆာင္မႈ ကဲ့သုိ.ေသာ ေဈးနႈန္းအနည္းငယ္ကုိ အျမတ္အခ်ဳိးအစားအရ အစုိးရက သတ္မွတ္ေပးနုိင္သည္ဟု ေျပာၾကသည္ ။ ေဈးနႈန္းကုိ ေဈးကြက္က ဆုံးျဖတ္ရမည္ဟု သူတုိ.က အေလးအနက္ ေဆြးေႏြးၾကသည္ ။ ထုိသုိ.မဟုတ္ပါက မူမွန္သည့္ ေဈးနႈန္းမ်ား ဘယ္ေတာ့မွ် ျဖစ္မည္မဟုတ္ဟု ေဆြးေႏြးၾကသည္ ။

ေနာက္ထပ္တျခားေဆြးေႏြးၾကသည့္ အေၾကာင္းအရာမွာ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈကုိ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းသည့္ မူဝါဒပုိင္းဆုိင္ရာအေၾကာင္းျဖစ္သည္ ။ ျပည္မၾကီး၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ အဓိကအေျခခံမွာ ဘတ္ဂ်တ္နွင့္ ဘ႑ာေရးလုိေငြျပမႈေၾကာင့္ျဖစ္ျပီး ဤျပႆနာေျဖရွင္းေရးအတြက္ အဓိကလုိအပ္ခ်က္မွာ ျမင့္တက္လာသည့္ ေဈးနႈန္းအညႊြန္းကိန္းကုိ ေက်ာ္လြန္သည္အထိ ဘဏ္တုိးနႈန္းမ်ားကုိ ျမွင့္ေပးျပီး ေငြေၾကးကုိ ေဈးကြက္၏ ေရာင္းလုိအားနွင့္ ဝယ္လုိအားတုိ.အတုိင္း လြတ္လပ္စြာ ေမွ်ာထားဖုိ.လုိအပ္သည္ဟု သူတုိ.က ယုံၾကည္ၾကသည္ ။ ဤနည္းသည္ တုိးပြါးလာသည့္ စုေဆာင္းမႈမ်ားမွ အက်ဳိးအျမတ္မ်ား ရရွိေစျပီးလွ်င္ ေခ်းေငြပမာဏကုိလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ျပီးသားျဖစ္သြားမည္ဟု သူတုိ.ကေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္ ။

ရွန္ရႈိခ်ီနွင့္ တျခားသူမ်ား၏ ေထာက္ခံခ်က္မ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ျပီးေနာက္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကုိ ရဲေဘာ္ေရွာင္ပင္းထံသုိ. ရည္ညႊန္းေပးပုိ.ခဲ့ျပီး ဤအေၾကာင္းအရာကုိ ေဆြးေႏြးရန္အတြက္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ အဖြဲ.အစည္းမ်ားကုိ စုစည္းရန္ နုိင္ငံေတာ္ စီးပြါးေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေကာ္မရွင္ကုိ ကြ်န္ေတာ္က ညႊန္ၾကားခဲ့သည္ ။

စီးပြါးေရးနွင့္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးတုိ.နွင့္ပက္သက္၍ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ ခ်ဥ္းကပ္ပုံ တစ္ခုလုံးကို ျပန္လည္သုံးသပ္ရန္ ကြ်န္ေတာ္ရည္ရြယ္ခဲ့သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ေက်ာင္းသားဆႏၵျပမႈမ်ားေၾကာင့္ ဤအေၾကာင္းအရာကုိ ေဘးခ်ိတ္ထားလိုက္ရသည္ ။

(ေက်ာက္က်ိယန္၏ Prisoner of the State စာအုပ္မွ Part 3, Chapter 8 The Economy Gets Too Hot ကုိ ဘာသာျပန္ဆုိထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

အပိုင္း ၃

တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား

အခန္း ၁၀

လယ္ယာေျမ လြတ္လပ္ေရး

တရုတ္ျပည္၏ အဆင္းရဲဆုံး ေဒသမ်ား၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကုိ ျမွင့္တင္ေရးအတြက္

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၏ အေစာပုိင္းနွစ္ကာလမ်ားအတြင္း၌ အစုိးရက ေက်းလက္ေဒသ လယ္ယာေျမ

ကန္ထရုိက္စနစ္ကုိ၁ ျပန္လည္၍ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့သည္ ။ ဤအစီအစဥ္က

စီးပြါးေရးမက္လုံးမ်ားကုိ ျပန္လည္ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ့ျပီး တရုတ္ျပည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၏

အလြန္အေရးပါေသာ အဆင့္တစ္ခုျဖစ္သည္ ။ ဤအစီအစဥ္၏ အေျခခံသေဘာမွာ ေရေျမအားလုံးကုိ

အစုိးရက ပုိင္ဆုိင္သည့္အတြက္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးသည့္ မိသားစုမ်ားအား လယ္ေျမကုိ

ကန္ထရုိက္ခ်ေပးျခင္းျဖင့္ အတုိင္းအတာတစ္ခုထိ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးျပီး လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးအတြက္

မက္လုံးတစ္ခုေပးျခင္းျဖစ္သည္ ။

ျပည္သူ.ဘုံအဖြဲ.မ်ား တည္ေထာင္သည့္ ေမာ္၏အစြန္းေရာက္မူဝါဒမ်ား၏ အက်ဳိးဆက္မ်ားကို

တန္ျပန္ရန္အတြက္ ဝါရင့္ပါတီဝင္ေဟာင္းၾကီး လ်ဴေရွာက္ခ်ီသည္လည္း ဤအယူအဆမ်ားကုိ

တစ္ခ်ိန္က ေထာက္ခံခဲ့ဖူးသည္ ။ အဆုံးအျဖတ္ ေနာက္ဆုံးပိတ္ နုိင္ငံေရးတုိက္ပြဲ၌ လ်ဴက

ေမာ္ကုိရႈ႔ံးနိမ့္သြားသည့္အတြက္ ေက်းလက္ေဒသ လယ္ယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္မွာ

အမွားအယြင္း အတိမ္းအေစာင္းမခံသည့္ မူဝါဒေရးရာ ကိစၥရပ္တစ္ခုျဖစ္သည္ ။ ဤအစီအစဥ္က

စုိက္ပ်ဳိးေရးထြက္ကုန္မ်ားကုိ ျမွင့္တင္ေပးနုိင္ေၾကာင္း ပါတီေကဒါအမ်ားအျပားက

ေတြ.ၾကံဳနားလည္ထားေသာ္လည္း လူအနည္းငယ္ကသာ ဤအစီအစဥ္ကုိ ေပၚေပၚထင္ထင္

ေထာက္ခံရဲသည္ ။

ေက်းလက္ေဒသ စီးပြါးေရးအတြက္ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ ဤအစီအစဥ္၏ အက်ဳိးဆက္မွာ ေမာ္၏

ျပည္သူ.ဘုံအဖြဲ.မ်ားကုိ လုံးဝအျပီးတုိင္ ျဖိဳဖ်က္ပစ္လုိက္ျခင္းျဖစ္ျပီး လယ္သမား သန္း ၈၀၀အား

လြတ္ေျမာက္သြားေစခဲ့သည္ ။ ဤအစီအစဥ္ကုိ ေစာစီးစြာ ေထာက္ခံမႈက ေက်ာက္အား

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ၾကီးၾကပ္ကြပ္ကဲရသည့္ အခ်က္အခ်ာက်သည့္ ေနရာသုိ.

ရာထူးတုိးျမွင့္ေရးအတြက္ တံခါးပြင့္သြားေအာင္ အေထာက္အကူျပဳခဲ့သည္ ။

ရလာဒ္မ်ား မည္မွ်ေကာင္းမြန္လိမ့္မည္ ၊ သုိ.မဟုတ္ အေျပာင္းအလဲမ်ားမွာ မည္မွ်ထိ အံ့ဩဖြယ္ေကာင္းလိမ့္မည္ကုိ မည္သူမွ် ၾကိဳတင္မသိခဲ့ပါ ။ ေက်းလက္ေဒသ လယ္ယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ တစ္နုိင္ငံလုံးအနွံ. အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ. သုိ.မဟုတ္ ေက်းလက္ေဒသ အမ်ားစုသုိ.တုိင္ ျဖန္.ၾကတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ. မည္သူကမွ် အစီအစဥ္မဆြဲခဲ့ပါ ။ ၎မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ နားလည္လက္ခံနုိင္စြမ္းကုိ ေလးနက္လာေအာင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ျဖည့္ဆည္းေပးေနသည့္ တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္သြားသည့္ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုျဖစ္သည္ ။

၁၁ၾကိမ္ေျမာက္ ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းေဝး (၁၉၇၈ ခုနွစ္တြင္က်င္းပခဲ့သည္)မွ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ အတည္ျပဳထားသည့္ “စည္းမ်ဥ္း အခ်က္ ၆၀” ဟုုေခၚသည့္ ျပည္သူ.ဘုံအဖြဲ.မ်ား၏ လုပ္ငန္းေဖာ္ေဆာင္ေရးဆုိင္ရာ စည္းမ်ဥ္းမ်ား၌ စီမံခန္.ခြဲေရးနွင့္ လုပ္ငန္းေဖာ္ေဆာင္ေရးနွင့္ ပက္သက္၍ မည္သည့္ ေျမယာကန္ထရုိက္ခ်ထားျခင္းကုိမွ် ခြင့္မျပဳဟု ရွင္းလင္းစြာ ေဖာ္ျပထားသည္ ၊ ဆုိလုိသည္မွာ ေျမယာကုိ ပုဂၢလိကမ်ားမွ ခြဲေဝမႈမျပဳရဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္ ။

၁၉၇၉ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ စတုတၳအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝး၏ “ေက်းလက္ေဒသဖြံ.ျဖိဳးမႈ အရွိန္ျမွင့္တင္ေရး ဆုံျဖတ္ခ်က္”တြင္လည္း အလားတူပင္ေဖာ္ျပထားသည္ ။ “ အခ်ဳိ.ေသာ စက္မႈသီးနွံမ်ားအတြက္ လုိအပ္သည့္ အထူးအေျခအေနမ်ား သုိ.မဟုတ္ အိမ္ေျမယာေျခတစ္ခုသည္ ေဝးလံသီေခါင္သည့္ ေတာင္ေပၚေဒသတြင္ တည္ရွိေန၍ သင့္ေလ်ာ္အဆင္ေျပသည့္ သယ္ယူပုိ.ေဆာင္ေရးစနစ္ မရွိသည့္အေျခအေနမ်ားမွလြဲ၍ ေျမယာကုိ အိမ္ေထာင္စုမ်ားမွ ခြဲေဝျခင္းကုိေသာ္လည္းေကာင္း သုိ.မဟုတ္ ေျမယာကန္ထရုိက္မ်ားကိုေသာ္လည္းေကာင္း ခြင့္မျပဳ”ဟု ေဖာ္ျပထားသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္၏ အၾကံျပဳခ်က္အရ နဂုိမူလ “ခြင့္မျပဳ”ဆုိသည့္ စကားလုံးမွာ “အားမေပး”ဟု ေျပာင္းသြားသည္ ။ အသုံးအနႈန္းမွာ မမာေက်ာေတာ့ေသာ္လည္း ေယဘုယ်အားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရိုက္စနစ္ကုိ က်င့္သုံးမႈမျပဳသင့္ဟု ယုံၾကည္ေနၾကဆဲရွိသည္ ။

အိမ္ေထာင္စုအုပ္စုမ်ားနွင့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုခ်င္းအား ေျမယာကန္ထရုိက္ခ်ထားသည့္စနစ္ကုိ ဆင္းရဲသည့္ ေဒသမ်ားတြင္ လယ္သမားမ်ားကုိယ္တုိင္ စတင္က်င့္သုံးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ၎ကုိ အန္ေဟြနွင့္ စီခြ်မ္ျပည္နယ္မ်ားတြင္ စတင္ခဲ့သည္ ။ ထုိစဥ္အခ်ိန္က ဆင္းရဲသည့္ေဒသမ်ားတြင္ ဤသုိ.ေသာ ကန္ထရုိက္ခ်ေပးမႈမ်ားနွင့္ပက္သက္၍ အျငင္းပြားမႈ သိပ္မရွိလွေပ ။

စီးပြါးေရးက်ပ္တည္းမႈကုိ ေတြ.ၾကဳံရသည့္ ၁၉၆၀ ခုနွစ္အတြင္း၌ အန္ေဟြေဒသတြင္ “ေျမယာလ်ာထားခ်က္ တာဝန္ယူမႈစနစ္”ကုိ အန္ေဟြပါတီအၾကီးအကဲ ဇန္ဇီရွန္က က်င့္သုံးခဲ့သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္က ဂြမ္ေဒါင္းေဒသတြင္ “ကုန္ထုတ္လုပ္မႈအခ်ဳိးအစားနွင့္ ေလ်ာ္ညီသည့္ အက်ဳိးခံစားခြင့္စနစ္”ကုိ က်င့္သုံးခဲ့သည္ (ထုိစဥ္က ေက်ာက္သည္ ဂြမ္ေဒါင္းေဒသတြင္ အဆင့္ျမင့္အရာရွိျဖစ္သည္) ။ ဟီနန္ျပည္နယ္တြင္ “ေျမယာအငွါးခ်ထားမႈစနစ္” ၊ ဟီေဘျပည္နယ္ ဇန္က်ားကုိ ေဒသတြင္ “အစုလုိက္ေျမယာ ကန္ထရုိက္စနစ္”နွင့္ တျခားေဒသမ်ားတြင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အယူအဆမ်ားကုိ က်င့္သုံးခဲ့ၾကသည္ ။ ဤေဒသအားလုံးတြင္ ထုတ္လုပ္မႈတုိးတက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္နုိင္ခဲ့ၾကျပီး ျပင္းထန္လွသည့္ အစာေရစာ ရွားပါးမႈကုိ သက္သာရာရေစနုိင္ခဲ့သည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ဤအစီအစဥ္မ်ားကို ထုတ္လုပ္မႈတုိးတက္ေစျပီး ခက္ခဲသည့္ အေျခအေနကုိ တုိးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္နုိင္ခဲ့ျခင္းအတြက္ အစုိးရအရာရွိ အမ်ားအျပားက အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကသည္ ။ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး ျပီးဆုံးသြားခဲ့ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ မူဝါဒမွာလည္း စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးမႈနွင့္ “အေတြးအေခၚ လြတ္လပ္မႈ”ကုိ အားေပးျမွင့္တင္၍ “လက္ေတြ.ဘဝသည္သာ အမွန္တရားကုိ သတ္ေသျပဳနုိင္သည္”ဟု နႈိးေဆာ္ေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ရာ လူအမ်ားသည္ ေၾကာက္ရြံ.မႈမ်ား နည္းပါးလာ၍ လက္ေတြ.က်က် ေတြးေခၚနုိင္စြမ္း ရွိလာၾကသည္ ။

နုိင္ငံေတာ္၏ ေက်းလက္ေဒသမ်ားကုိ အမ်ဳိးအစားသုံးခု ခြဲျခားနုိင္သည္ဟု ထုိစဥ္က ကြ်န္ေတာ္ေတြးေမွ်ာ္မိသည္ ။ ပထမ အမ်ဳိးအစားမွာ ျပည္သူပုိင္ အခန္းက႑ တည္ျငိမ္ခုိင္မာျပီး ထုတ္လုပ္မႈနႈန္းနွင့္ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္မား၍ ျပည္သူပုိင္ ေျမယာအေဆာက္အအုံတုိ.၏ အခ်ဳိးအစားၾကီးမားျပီး အမ်ားစုေပါင္းပုိင္ဆုိင္သည့္ ဘုံပုိင္ဆုိင္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ား ဖြံ.ျဖိဳးသည့္ ေဒသျဖစ္သည္ ။ ဒုတိယအမ်ဳိးအစားမွာ အလယ္အလတ္တန္း အုပ္စုျဖစ္၍ တတိယအမ်ဳိးအစားမွာ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားစုမ်ား အၾကီးအက်ယ္ ယုိယြင္းပ်က္စီးေနျပီး လူအမ်ားမွာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးသည့္ အေျခအေနတြင္ ရွိေနသည့္ ေဒသမ်ားျဖစ္သည္ ။

တတိယ အမ်ဳိးအစားတြင္ပါဝင္ေနသည့္ ျပည္သူမ်ားမွာ အိမ္ျခံေျမယာ ကန္ထရုိက္စနစ္ အစီအစဥ္ကုိ အေရးတၾကီးလုိအပ္ေနသည့္ အုပ္စုျဖစ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္သည္ ။ ဤအစီအစဥ္ကသာလွ်င္ အေျခအေနမ်ားကို အလွ်င္ျမန္ဆုံးနွင့္ အထိေရာက္ဆုံး ေျပာင္းလဲေပးနုိင္သည္ ။ ၁၉၈၀ ခုနွစ္၌ ဗဟုိအစိုးရအဖြဲ.အတြင္း ကြ်န္ေတာ္တာဝန္ စတင္ထမ္းေဆာင္ျပီးေနာက္ အစည္းအေဝးတစ္ခု၌ အဆင္းရဲဆုံး ေက်းလက္ဘုံအဖြဲ.မ်ားတြင္ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္ကုိ စတင္က်င့္သုံးဖုိ. ကြ်န္ေတာ္အၾကံျပဳခဲ့သည္ ။ ဤအစီအစဥ္အရ လူဦးေရ သန္း၁၀၀ ခန္.မွ် အက်ဳိးခံစားရမည္ျဖစ္သည္ ။ ဤအခ်က္မွာ မူဝါဒေရးရာအရ အဓိကက်သည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္၍ ေက်းလက္ေဒသမ်ားကုိ တည္ျငိမ္မႈရွိေစျပီး လယ္သမားမ်ားကုိ ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္သြားေစမည္ျဖစ္သည္ ။ ထုိအစီအစဥ္သည္ နုိင္ငံေတာ္ စီမံကိန္းေရးဆြဲေရး ေကာ္မရွင္ ညႊန္ၾကားေရးမႈးခ်ဳပ္ ေယာ္ယိလင္၏ ေထာက္ခံမႈကုိပင္ ရရွိခဲ့သည္ ။ ဒုတိယ အမ်ဳိးအစား အုပ္စုအတြက္မူ ဤအစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္သင့္ မေဖာ္သင့္ ေစာင့္ၾကည့္နုိင္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္သည္။ ပထမ အမ်ဳိးအစား အုပ္စုအတြက္မူ ၎အစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လုိအပ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္မယူဆခဲ့ေပ ။

အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္နွင့္ပက္သက္၍ ပါတီတြင္း ျငင္းခုန္ေဆြးေႏြးမႈမွာ ေက်းလက္ေဒသ တတိယအုပ္စုမွ ဒုတိယအုပ္စုသုိ. တုိးခ်ဲ.က်င့္သုံးဖုိ. ေဆြးေႏြးလာေသာအခါ၌ လူသိရွင္ၾကားျဖစ္လာသည္ ။ အစီအစဥ္ကုိ ကန္.ကြက္သူမ်ားက အေျခခံ စည္းမ်ဥ္းမ်ားနွင့္ပက္သက္သည့္ အခ်က္မ်ားကုိ တင္ျပေဆြးေႏြးလာသည္ ။

ေပၚလစ္ဗ်ဴရုိအဖြဲ.ဝင္ ဟူက်ားမူက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သတိရွိဖုိ.ေျပာသည္ ။ “အန္ေဟြျပည္နယ္ရဲ. အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္ အစီအစဥ္ဟာ ေဟြျမစ္ရဲ. ေျမာက္ပုိင္းကေန ေတာင္ပုိင္းကုိ ပ်ံ.နွံ.သြားတယ္ ။ အလွ်ံပယ္ ေပါၾကြယ္ဝတဲ့ ဝူဟူခရုိင္မွာေတာင္မွပဲ အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တယ္”ဟု သူကေျပာသည္ ။ သူက ျပတ္ျပတ္သားသားပင္ ဆန္.က်င္သည္ ။ ပါတီဝါရင့္ၾကီး လီရွန္နင္းသည္ ဂ်န္စုျပည္နယ္မွ ျပန္ေရာက္လာျပီးေနာက္ ဂ်န္စုျပည္နယ္ ပါတီေကာ္မရွင္၏ အယူအဆမ်ားကုိ အစီရင္ခံျခင္းဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွေန၍ အန္ေဟြျပည္နယ္၏ အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကို ဆန္.က်င္ကန္.ကြက္ခဲ့သည္ ။ ဒုတိယဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ဝမ္ရန္ဇန္းသည္လည္း အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ ဆန္.က်င္သည္ ။ သူသည္ ယခင္က ဗဟုိေက်းလက္ေဒသေကာ္မရွင္၏ အၾကီးအကဲျဖစ္ျပီး ၁၉၇၉ခုနွစ္ေလာက္ကတည္းကပင္ ဟီနန္ျပည္နယ္ လ်ဳိယန္ျမိဳ.သားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဟန္ေဆာင္၍ တစ္ဦးခ်င္းနွင့္ အုပ္စုလိုက္ အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္ခ်ထားသည့္ စနစ္ကုိ ျပစ္တင္ေဝဖန္သည့္ စာတစ္ေစာင္ကုိ ျပည္သူ.ေန.စဥ္သတင္းစာမွေန၍ ထုတ္ေဝခဲ့ဖူးသည္ ။ ရွန္ဇီျပည္နယ္ကမူ ေက်းလက္ေဒသ ေျမယာမူဝါဒမ်ားကုိ ေျဖေလ်ာ့ေပးျခင္းကုိ ဆန္.က်င္ခဲ့ျပီး အန္ေဟြနွင့္စီခြ်မ္ျပည္နယ္တုိ.၏ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္မ်ားကုိ အေစာၾကီးကတည္းကပင္ ေဝဖန္ခဲ့သည္ ။ ၁၉၇၈နွင့္ ၁၉၇၉ ခုနွစ္မ်ား၌ သတင္းစာမ်ားတြင္ ဤအစီအစဥ္ကုိ ေဝဖန္ကန္.ကြက္သည့္ ေဆာင္းပါးမ်ားကုိ သူတုိ.က က်ယ္က်ယ္ျပန္.ျပန္. ထည့္သြင္းေစခဲ့သည္ ။

ထုိအခ်ိန္က ေမာ္၏ေနရာကုိ ေခတၱမွ်ဆက္ခံခဲ့သည့္ ဟြကုိဖုန္းကလည္း အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ မေထာက္ခံခဲ့ေပ ။ သူက ေက်းလက္ေဒသမ်ားသည္ အထူးသျဖင့္ ေတာင္ပုိင္းေဒသမ်ားသည္ ေကာက္ပဲသီးနွံမ်ားကုိ ကြင္းထဲတြင္ ရိတ္သိမ္းျခင္း ၊ တလင္းနယ္ျခင္း ၊ အေျခာက္လွန္းျခင္းမွစ၍ သယ္ယူပုိ.ေဆာင္ျခင္းအထိ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ အားလုံးကုိေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ အားလုံးစုေပါင္း၍ ဘုံလုပ္ကုိင္ရမည္ဟု ယုံၾကည္သည္ ။

ခ်န္ယန္းကမူ အစီအစဥ္ကုိ ေထာက္ခံမႈ သုိ.မဟုတ္ ကန္.ကြက္မႈကုိ တုိက္ရုိက္မျပသခဲ့ေပ ။ တစ္ၾကိမ္တြင္မူ ကြ်န္ေတာ့္ထံသုိ. လူအခ်ဳိ.ေစလႊတ္၍ ေတာင္ပုိင္းေဒသတြင္ ေကာက္ရိတ္သိမ္းခ်ိန္အတြင္း၌ မိုးမၾကာခဏရြာေၾကာင္း ၊ အေျခာက္လွမ္းသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္မွာ မႈိတက္ျခင္းကုိ ကာကြယ္နုိင္သည္အထိ မျမန္ဆန္ေၾကာင္း ၊ အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္အရ ဤျပႆနာကုိ မေရွာင္ရွားနုိင္ဘူးေပေလာဟု သူကေမးျမန္းေစခဲ့သည္ ။ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပီးေနာက္ ဤလုပ္ငန္းစဥ္မွာ ယခင္ကထက္ပုိ၍ လွ်င္ျမန္ေခ်ာေမြ.လာေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္က အေၾကာင္းျပန္ၾကားခဲ့သည္ ။ သူက ေနာက္ထပ္မည္သည့္မွတ္ခ်က္မွ် မေပးခဲ့ေပ ။

ေဟလုံဂ်န္းျပည္နယ္၏ ပထမအတြင္းေရးမႈးသည္လည္း အိမ္ျခံေျမယာ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ ဆန္.က်င္သည္ ။ ဗဟိုေကာ္မတီမွ က်င္းပသည့္ ေက်းလက္ေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအစည္းအေဝးတစ္ခုတြင္ ဤအစီအစဥ္ကုိ ျပည္နယ္ေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပားက ေထာက္ခံေနၾကခ်ိန္၌ သူက “ခင္ဗ်ားတုိ.ရဲ. အေဝးေျပးလမ္းမၾကီးေပၚမွာ ခင္ဗ်ားတုိ.သာ ဆက္ျပီးေလွ်ာက္ၾက ၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ. ပ်ဥ္ျပားေလးတစ္ခ်ပ္သာခင္းထားတဲ့ တံတားေလးေပၚမွာပဲ ဆက္ေလွ်ာက္မယ္”ဟု လူသိထင္ရွား ေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ တျခားျပည္နယ္အားလုံး အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ လက္ခံက်င့္သုံးေနသည့္တုိင္ေအာင္ ေဟလုံဂ်န္းျပည္နယ္ကမူ လက္ခံက်င့္သုံးမည္မဟုတ္ေၾကာင္း သူကဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္ ။

ဖူက်န္းျပည္နယ္ ပထမအတြင္းေရးမႈးသည္လည္း အစီအစဥ္ကုိ ကန္.ကြက္ခဲ့သည္ ၊ အက်ဳိးဆက္မွာ သူ၏ျပည္နယ္အတြင္းရွိ ရာထူးလက္ရွိ တျခားအတြင္းေရးမႈးမ်ားနွင့္ နက္ရႈိင္းစြာ သေဘာကြဲလြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ရွန္ဇီျပည္နယ္၏ ပထမအတြင္းေရးမႈးက ျပည္နယ္၏ ဂြမ္ေဇာင္းေဒသတြင္ အစီအစဥ္အား အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းကုိ တားျမစ္ခဲ့သည္ ။ ဟီေဘျပည္နယ္၏ ပထမအတြင္းေရးမႈးနွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး ၂ ေယာက္လုံးက အစီအစဥ္ကုိ ဆန္.က်င္ၾကသည္ ။ ဟီေဘျပည္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးသည္ ယခင္က ရွန္ဇီျပည္နယ္၏ တည္ဆဲအတြင္းေရးမႈးျဖစ္သည္ ။ ရွန္ဇီျပည္နယ္တြင္ ဤရဲေဘာ္အမႈထမ္းေနစဥ္အတြင္း တျခားေဒသမ်ားက ေက်းလက္ေဒသ မူဝါဒမ်ားကုိ ေျဖေလွ်ာ့ေပးေနစဥ္၌ သူကမူ အမ်ားနွင့္ဆန္.က်င္လွ်က္ စာရင္းအင္းခန္.ခြဲမႈ႒ါနကုိ ထုတ္လုပ္ေရးအဆင့္မွစ၍ ႒ါနခြဲအဆင့္ထိတုိင္ေအာင္ ေရႊ.ေျပာင္းခဲ့သည္ ။

တိန္.ေရွာင္ပင္း၏ ေထာက္ခံမႈမရရွိခဲ့လွ်င္ အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ တစ္နုိင္ငံလုံးအနွံ. အေကာင္အထည္ေဖာ္နုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ ။ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မႈအတြင္းမွ ဆန္.က်င္မႈၾကီးၾကီးမားမား မၾကံဳေတြ.ရျခင္းမွာ တကယ္တမ္းအားျဖင့္ တိန္.၏သေဘာထားေပၚတြင္ မ်ားစြာမူတည္ေနသည္ ။ သူက ဤကိစၥအေပၚတြင္ မ်ားမ်ားစားစား မေျပာၾကားေသာ္လည္း သူက ကြ်န္ေတာ္ ၊ ဟူေယာင္ဘန္းနွင့္ ဝမ္လီတုိ.၏ အယူအဆမ်ားကုိ အျမဲတမ္းပင္ ေထာက္ခံခဲ့သည္ ။ အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပီးေနာက္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားနွင့္ပက္သက္၍ ေက်နပ္အားရေၾကာင္း သူကေျပာခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၁ ခုနွစ္အတြင္း၌ အငတ္ေဘးအႏၱရာယ္ က်ေရာက္ခဲ့သည့္ ရွန္ေဒါင္းျပည္နယ္ ေဒါင္မင္းခရုိင္မွ လယ္သမားတခ်ဳိ.က အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္၏ အက်ဳိးေက်းဇူးေၾကာင့္ ယခုအခါ သူတုိ.တြင္ စားစရာ အလုံအေလာက္ရွိေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ထုိ.အတြက္ သူတုိ.အေနျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း စာတစ္ေစာင္ေရးသား၍ တိန္.ေရွာင္ပင္းထံသုိ. ေပးပုိ.ခဲ့သည္ ။ ဤစာကုိ သူက ဗဟုိေခါင္းေဆာင္မ်ားထံသုိ. ထပ္ဆင့္ေပးပုိ.ခဲ့သည္ ။

၁၉၈၁ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလဆန္းပုိင္း၌ ဟီနန္ျပည္နယ္ လန္ေကာင္းေဒသ ၊ ရွန္ေဒါင္းျပည္နယ္ ေဒါင္မင္းေဒသနွင့္ ဆင္းရဲသည့္ တျခားေက်းလက္ေဒသမ်ားသုိ. ခရီးထြက္ခဲ့သည္ ။ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္၏ အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာသည့္ အေျပာင္းအလဲမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ.ခဲ့ရျပီး ေဒသခံ ပါတီေကဒါမ်ားနွင့္ ျပည္သူမ်ား၏ လႈိက္လွဲေႏြးေထြးသည့္ ေထာက္ခံမႈမ်ားကုိ ေတြ.ၾကံဳခဲ့ရသည္ ။ ၎က ကြ်န္ေတာ့္အေပၚတြင္ နက္ရႈိင္းေလးနက္သည့္ ခံစားမႈမ်ားျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္ ။ ျပည္သူမ်ားက အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္ကုိ ေနာက္ထပ္သက္တမ္း ၃ နွစ္အထိတုိးျမွင့္ေပးေစလုိသည့္ သေဘာထားရွိေၾကာင္း ေကဒါမ်ားက တင္ျပလာေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္က ခ်က္ခ်င္းပင္ “ရတယ္ ၊ လုပ္ေပးမယ္”ဟု ျပန္ေျပာခဲ့သည္ ။ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္သည္ ယာယီေျဖရွင္းသည့္ နည္းလမ္းတစ္ရပ္မွ်သာျဖစ္သည္ဟူသည့္ ကြ်န္ေတာ္၏ အေျခခံသေဘာထားကုိ ခ်က္ခ်င္းမေျပာင္းလဲေသးသည့္တုိင္ေအာင္ ဤကိစၥကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္ရမည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္ခဲ့သည္ ။

ေဘဂ်င္းသုိ.ျပန္ေရာက္ျပီးေနာက္ တိန္.ေရွာင္ပင္း ၊ ဟူေယာင္ဘန္းနွင့္ တျခားဗဟုိေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေတြ.ခဲ့သည္တုိ.ကုိ ျပန္လည္ရွင္းလင္းတင္ျပခဲ့သည္ ။ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္သည္ ထုတ္လုပ္မႈကုိ တုိးတက္ေစျပီး လယ္သမားတုိ.၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကုိ ျမွင့္တင္ေပးနုိင္ခဲ့သည္မွာ သံသယရွိစရာမလုိေပ ။

သုိ.ေသာ္လည္း မိသားစု လုပ္ငန္းအျဖစ္လည္ပတ္သည့္ အေသးစားလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑၏ ဖြံ.ျဖိဳးတိုးတက္မႈကုိ ေရရွည္တည္တံ့ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားနုိင္ပါမည္ေလာဆုိသည့္အခ်က္ကုိ ျပန္လည္မသုံးသပ္ပဲေနဖုိ. မျဖစ္နုိင္ပါ ။ အဓိကက်သည့္အခ်က္မွာ စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑အား အေသးစား လယ္ယာစီးပြါးေရး လုပ္ငန္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားျခင္းကုိ ေရွာင္လႊဲနိုင္ရန္အတြက္ ကန္ထရုိက္ပုိင္ဆုိင္သူ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ စိတ္အားတက္ၾကြမႈကုိ စီးပြါးျဖစ္နွင့္ ပမာဏၾကီးမားသည့္ ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားအျဖစ္သုိ. ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ မည္သုိ.စည္းရုံးေပါင္းစပ္မည္နည္း ဟူသည့္အခ်က္ျဖစ္သည္ ။ မိသားစု ကန္ထရိုက္ စီးပြါးေရးစနစ္မွာ အေျဖျဖစ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္သည္ ။ ဤအစီအစဥ္မွာ ေကဒါမ်ားနွင့္ ျပည္သူမ်ား၏ လက္ေတြ.အေတြ.အၾကံဳမ်ားမွ ေပၚထြက္လာျခင္းျဖစ္ျပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္ ၎ကုိ “ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည့္ တစ္ဦးခ်င္းကန္ထရုိက္စနစ္”ဟု ေခၚဆုိခဲ့သည္ ။

ေနာက္ထပ္တျခားအေၾကာင္းအရာတစ္ခုမွာ ေက်းလက္ေဒသ မိသားစုစီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေပၚထြန္းလာမႈျဖစ္သည္ ။ ၁၉၈၈ ခုနွစ္အတြင္း အေနာက္ဥေရာပသုိ. ကြ်န္ေတာ္ခရီးထြက္ခဲ့စဥ္က ထုိေဒသမ်ား၏ စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္း လည္ပတ္မႈမ်ားမွာ သိပ္ျပီးပမာဏမၾကီးမားလွေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္သတိျပဳခဲ့မိသည္ ။ အမ်ားစုမွာ ေသးငယ္သည့္ လယ္ယာမ်ားသာျဖစ္သည္ ။ သူတုိ.ဘာသာသူတုိ. မေျဖရွင္းနုိင္သည့္ ျပႆနာမ်ားကုိ စုေပါင္းသမဝါယမ အသင္းမ်ားမွတဆင့္ ေျဖရွင္းၾကသည္ ။ ရလာဒ္မ်ားမွာ အၾကီးစားလုပ္ငန္းမ်ားကဲ့သုိ.ပင္ ေကာင္းမြန္လွသည္ ။ အထူးသျဖင့္ ဆြစ္ဇာလန္နုိင္ငံက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ မ်ားစြာစြဲေဆာင္နုိင္ခဲ့သည္ ။ စုိက္ပ်ဳိးေရးထြက္ကုန္မ်ားကုိ တုိးျမွင့္ထုတ္လုပ္နုိင္ရန္အတြက္ အၾကီးစား လုပ္ငန္းမ်ားလုိအပ္သည္ဟု ယုံၾကည္ခဲ့သည့္ ကြ်န္ေတာ္၏ အယူအဆမ်ား စတင္ေျပာင္းလဲစျပဳလာခဲ့သည္ ။ ေက်းလက္ေဒသမ်ား၌္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈတြင္ အိမ္ယာျခံေျမကန္ထရုိက္စနစ္ျဖင့္ ပူးေပါင္းထုတ္လုပ္ျခင္းကုိ အတိတ္ကာလ၏ အေသးစား စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းမ်ားအျဖစ္သုိ. ျပန္လည္ဦးတည္သြားမႈအျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္မယူဆေတာ့ေပ ။

ကြ်န္ေတာ္သည္ စီခြ်မ္ျပည္နယ္တြင္ ရွိေနစဥ္ကတည္းကပင္ ငါးေမြးျမဴေရး ၊ ပန္းပင္ ၊ ဟင္းခတ္အေမႊးအၾကိဳင္နွင့္ ေဆးဖက္ဝင္အပင္ စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းတုိ.ကုိ အထူးကြ်မ္းက်င္ျပီး စီမံခန္.ခြဲနုိင္သူမ်ားအား ကန္ထရုိက္ခ်ေပးျခင္းကုိ အားေပးျမွင့္တင္ခဲ့သည္ ။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ၾကက္ ၊ ဝက္ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္း ၊ နုိ.စားႏြားေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းနွင့္ စုိက္ပ်ဳိးေရးထြက္ကုန္ ျပဳျပင္ထုတ္လုပ္သည့္လုပ္ငန္းနွင့္ ေက်းလက္ေဒသ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းမ်ားသုိ. ကြ်န္ေတာ္သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၁ ခုနွစ္တြင္ ရွန္ဇီေဒသသုိ. စစ္ေဆးေရးခရီး သြားေရာက္ခဲ့စဥ္၌ ေက်းလက္ေဒသ မိသားစု ပုဂၢလိက စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေပၚထြန္းလာျခင္းသည္ ေက်းလက္ေဒသ ကုန္သြယ္စီးပြါးေရး၏ အစဦးအဆင့္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္က မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့သည္ ။

တစ္နုိင္ငံလုံးအနွံ. အသားက်ေနသည့္ သုံးဦးဆုိင္ပုိင္ ျပည္သူ.ဘုံအဖြဲ.မ်ားကုိ၂ ေက်းလက္ေဒသ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္အျဖစ္သုိ. ေျပာင္းလဲျခင္းမွာ အဓိကက်သည့္ မူဝါဒဆုိင္ရာ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုျဖစ္ျပီး ေလးနက္သည့္ ေတာ္လွန္မႈတစ္ခုျဖစ္သည္ ။ ဤေျပာင္းလဲမႈေခ်ာေခ်ာေမြ.ေမြ. ျဖစ္ေစရန္ သုံးနွစ္နီးပါးမွ် အခ်ိန္ယူခဲ့ရသည္ ။ ပါတီေခါင္းေဆာင္ပုိင္းနွင့္ ေကဒါအမ်ားစုတြင္ သံသယဝင္သည့္စိတ္ တည္ရွိေနဆဲကာလတြင္ပင္ ၎ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိမွ် အျပစ္ေပး အေရးယူခံရျခင္းေသာ္လည္းေကာင္း ၊ မည္သည့္ ဝါရင့္ေခါင္းေဆာင္ကမွေသာ္လည္းေကာင္း ပြင့္လင္းစြာကန္.ကြက္ ေဝဖန္မႈ မရွိခဲ့ေပ ။ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပီး ၂ နွစ္မွ်အၾကာတြင္ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းအား ကန္.ကြက္မႈမ်ား ရွိေနဆဲျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ဤအေျခအေနတြင္မူ သူတုိ.အား ရပ္တန္.ရန္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆုိင္ရာ အမိန္.စာမ်ား ကြ်န္ေတာ္တုိ.က ထုတ္ျပန္ညႊန္ၾကားခဲ့သည္ ။

ေအာက္ေျခအေျခခံအဆင့္မွစ၍ အထက္အဆင့္ဆင့္သုိ.တုိင္ က်ယ္ျပန္.လာသည့္ ေက်းလက္ေဒသ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈမ်ား အရွိန္ရက်ယ္ျပန္.လာသည္နွင့္အမွ် စနစ္တစ္ရပ္အျဖစ္ ၎၏ ထူးျခားသာလြန္မႈမ်ားမွာ ထင္ရွားလာသည္ ။ ေခါင္းေဆာင္နွင့္ ေကဒါအမ်ားစုသည္ ၎တုိ.၏ မူလက ကန္.ကြက္သည့္ အေနအထားမွ အေတြးအျမင္မ်ား ေျပာင္းလဲလာၾကသည္ ။ ဤအခ်က္မွာ အေရးပါသည့္ ျဖစ္ေပၚတုိးတက္မႈတစ္ခုျဖစ္ျပီး သင္ယူေလ့လာဖြယ္ေကာင္းသည့္ အေတြ.အၾကံဳတစ္ခုျဖစ္သည္ ။

ဤအဓိကက်သည့္ မူဝါဒအေျပာင္းအလဲကာလအတြင္း၌ ဗဟုိအစုိးရသည္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း စံညႊန္းမ်ားကုိ တေျပးညီက်င့္သုံးျခင္း ၊ အတိအက် ျပ႒ါန္းထားသည့္ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားျဖင့္ ထုတ္ျပန္ညႊန္ၾကားျခင္း စသည္တုိ. မရွိခဲ့ေပ ။ ခ်မွတ္က်င့္သုံးျခင္း ၊ မက်င့္သုံးျခင္းနွင့္ မည္သုိ.ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္မည္ စသည္တုိ.ကုိ ေဒသဆုိင္ရာ အစုိးရမ်ားက လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္က်င့္သုံးနုိင္ၾကသည္ ။ “အျမန္လမ္းမက်ယ္ၾကီး”နွင့္ “ပ်ဥ္ျပားေလးတစ္ခ်ပ္သာ ခင္းထားသည့္ တံတားေလး” နွစ္မ်ဳိးစလုံးကုိ က်င့္သုံးခြင့္ျပဳခဲ့သည္ ။ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္ကုိ ျပည္သူမ်ားက သူတုိ.ဘာသာသူတုိ. စတင္က်င့္သုံးလာပါက ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္းမျပဳရန္ ေဒသဆုိင္ရာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ညႊန္ၾကားထားသည္ ။ ထုိစဥ္အတြင္း၌ ဗဟုိအစုိးရသည္ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္မေပးမွီ အေျခအေနအားလုံးကုိ ျခံဳငုံသုံးသပ္ေလ့လာသည့္အလုပ္ကုိ လုပ္ေနခဲ့သည္ ။

ဤနည္းလမ္းကုိ လက္ခံက်င့္သုံးျခင္းသည္ ၾကီးမားသည့္ အက်ဳိးအျမတ္မ်ား ရရွိေစျပီးလွ်င္ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည့္ အရွိန္ကုိလည္း ေနွးေကြးမသြားေစခဲ့ေပ ။ ေဒသဆုိင္ရာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ ေကဒါမ်ားအား ေရြးခ်ယ္နုိင္သည့္ အခြင့္အာဏာနွင့္ ေရြးခ်ယ္ဖုိ.အခ်ိန္ (လုိလုိလားလား မရွိျခင္းမွ လုိလုိလားလား လက္ခံလာျခင္းသုိ. ေျပာင္းလဲရန္ လုံေလာက္သည့္အခ်ိန္) ေပးထားသည့္အတြက္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားမွာ ဆႏၵအေလွ်ာက္ ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္။ ဤအခ်က္က သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားနွင့္ မလုိလားအပ္သည့္ အက်ဳိးဆက္မ်ား ေပၚထြက္လာနုိင္ေျခရွိမႈကုိ ေလ်ာ့က်သြားေစခဲ့သည္ ။ ၎က ေဒသဆုိင္ရာ အာဏာပုိင္မ်ားကုိ ဤစနစ္၏ အားသာခ်က္မ်ားကုိ သိရွိနားလည္ သေဘာေပါက္လာေစျပီး သူတုိ.ေဒသ၏ အေျခအေနနွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြရွိမည့္ ဖြံ.ုျဖဳိးေရးနည္းလမ္းမ်ားကုိ မည္သုိ.ခ်မွတ္က်င့္သုံးမည္ စသည္တုိ.ကုိ ေရြးခ်ယ္နုိင္ေစရန္ လုံေလာက္သည့္ အခ်ိန္ေပးထားခဲ့သည္ ။ အဆင္းရဲဆုံးေဒသမ်ားမွ စတင္၍ ပုံမွန္အလယ္အလတ္ေဒသမ်ားနွင့္ ခ်မ္းသာသည့္ ေဒသမ်ားသုိ.တုိင္ ဤစနစ္ ပ်ံ.နွံ.က်ယ္ျပန္.သြားသည္နွင့္အမွ် ဤမူဝါဒမွာလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အသားက် ေခ်ာေမြ.လာခဲ့သည္ ။

ကြ်န္ေတာ္သည္ ေက်းလက္ေဒသ ေျမယာကန္ထရိုက္စနစ္နွင့္ပက္သက္၍ အားတက္သေရာရွိေၾကာင္း အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးျဖစ္သည္ ။ ဤစနစ္အေပၚထားရွိသည့္ ကြ်န္ေတာ္၏ အျမင္မ်ားကုိ ၁၉၈၀ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ျပည္နယ္နွင့္ ျမဴနီစပယ္ ပထမအတြင္းေရးမႈးမ်ား၏ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရိုက္စနစ္ အစည္းအေဝးတြင္ ျပည့္စုံစြာေဖာ္ျပခဲ့သည္ ။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကုိ ဗဟုိေကာ္မတီမွ ၁၉၈၀ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန.တြင္ တစ္နုိင္ငံလုံးသုိ. ျဖန္.ခ်ိခဲ့သည္ ။

“အထူးလယ္ယာျခံေျမ ကန္ထရိုက္စနစ္သည္ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရးအဖြဲ.၏ စီမံခန္.ခြဲမႈေအာက္တြင္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားကုိ ေျမယာအငွါးကန္ထရုိက္ခ်ေပးမည္ ၊ သစ္ပင္ပန္းမန္ စုိက္ပ်ဳိးေရး ၊ တိရိစၦာန္ေမြးျမဴေရး ၊ ငါးေမြးျမဴေရးနွင့္ ကုန္သြယ္ေရာင္းဝယ္ေရး ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားကုိ သူတုိ.၏ အစုအဖြဲ. သုိ.မဟုတ္ မိသားစုမ်ားအတြက္ အထူးကန္ထရုိက္မ်ား ခ်မွတ္ငွါးရမ္းေပးမည္”ဟု အက်ဥ္းခ်ဳပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ ။ လမ္းညႊန္မူဝါဒမွာ ကန္ထရုိက္တစ္ခုခ်င္းမွ ရရွိလာနုိင္မည့္ အက်ဳိးအျမတ္ဆုိင္ရာ မက္လုံးမ်ားကုိ အသုံးခ်နုိင္ရန္ျဖစ္ျပီး တစ္ျပိဳင္တည္းမွာပင္ လက္ခံနုိင္ဖြယ္ရာမရွိသည့္ မိသားစုတစ္စုလုံးက အားလုံးကုိ လုပ္ကုိင္သည့္ အေသးစားလယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးဆုိင္ရာ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းငယ္မ်ားအျဖစ္သုိ. ျပန္လည္ဦးတည္သြားျခင္းကုိ ေရွာင္ရွားနုိင္ရန္ျဖစ္သည္ ။

သုိ.ေသာ္လည္း ဤအယူအဆ (အၾကီးစားနွင့္ စုိက္ပ်ဳိးေရးဆုိင္ရာ အထူးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ဆြဲေဆာင္သည့္ မက္လုံးေပးမႈ)မွာ အေကာင္အထည္ေပၚမလာခဲ့ေပ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေက်းလက္ေဒသ ကုန္စည္ကူးသန္း ေရာင္းဝယ္ေရးဆုိင္ရာ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေကာင္းမြန္ျပည့္စုံစြာ ဖြံ.ျဖိဳးျခင္းမရွိေသးသည့္အခ်က္ကုိ အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ စီမံခန္.ခြဲလည္ပတ္ေမာင္းနွင္ျခင္း ၊ လုပ္ငန္းသဘာဝအလိုက္ လုပ္ကုိင္ျခင္းနွင့္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ျခင္း စသည္တုိ.ကုိ တစ္ခုခ်င္းစီ ခြဲျခားလုပ္ကုိင္မႈမွာ စတင္ခါစသာ ရွိေသးသည္ ။ လူအမ်ားသည္ အစဥ္အလာအတုိင္းသာ စဥ္းစားေတြးေခၚသည့္ အေလ့အထမ်ား၌ အသားက်ေနဆဲအခ်ိန္အတြင္း၌ လု့ပ္ငန္းအမ်ဳိးအစားအလိုက္ အထူးကြ်မ္းက်င္မႈမ်ားမွာ မ်ားမ်ားစားစား မရွိလွေပ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ အထူးျပဳကြ်မ္းက်င္သူ အနည္းငယ္နွင့္ အဓိက ဂ်ဳံစုိက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းအနည္းငယ္မွအပ ေက်းလက္ေဒသ ေျမယာအမ်ားစုမွာ မိသားစုဦးေရအလုိက္သာ ကန္ထရုိက္ခ်ေပးခဲ့ရသည္ ။

အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ ျဖစ္ရပ္တုိ.မွာ ထုိစဥ္ကာလက တည္ရွိေနခဲ့သည့္ ေက်းလက္ေဒသ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးမႈ ၊ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ အဆင့္တုိ.နွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဤစနစ္သည္ ေက်းလက္ေဒသ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေရးကုိ အတားအဆီး မျဖစ္ေစခဲ့ပဲ ဤသည္နွင့္ဆန္.က်င္စြာပင္ ေက်းလက္ေဒသ၏ စီးပြါးေရးကုိ မ်ားစြာနႈိးဆြ လႈံ.ေဆာ္ေပးခဲ့ေၾကာင္း ရလာဒ္မ်ားက သက္ေသျပေနသည္ ။

ေျမယာကုိ အညီအမွ်ခြဲေဝ၍ မိသားစုမ်ားသုိ. ကန္ထရုိက္ခ်ေပးသည့္ အစီအစဥ္သည္ ေက်းလက္ေဒသ ကုန္စည္ထုတ္လုပ္မႈ စြမ္းေဆာင္ရည္ ညံ့ဖ်င္းရျခင္း၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းမ်ားကုိ ေျပာင္းလဲနုိင္ျခင္းမရွိေၾကာင္းမွာ အထူးေျပာစရာမလုိပါ ။ ေက်းလက္ေဒသ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈ တုိးတက္လာသည္နွင့္အမွ် လုပ္ငန္းတစ္ခုခ်င္းအလိုက္ အထူးျပဳကြ်မ္းက်င္မႈနွင့္ ေက်းလက္ေဒသ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားသည္လည္း ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္လာေပလိမ့္မည္ ။ ကြ်မ္းက်င္မႈအလုိက္ အထူးျပဳျခင္း ၊ လုပ္သားမ်ား ေရႊ.ေျပာင္းသြားလာ လုပ္ကိုင္ျခင္းနွင့္ အၾကီးစား လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး စသည္တုိ.ကုိ အဆုံးတစ္ေန.၌ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းရမည္သာျဖစ္သည္ ။ ထုိသုိ.ေျဖရွင္းရာတြင္မူ ၁၉၅၀ ခုနွစ္မ်ားအတြင္းက က်င့္သုံးခဲ့ေသာ စုေပါင္းဘုံပုိင္ မူဝါဒမ်ဳိးျဖင့္ ေျဖရွင္းေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာေနစရာမလုိေတာ့ပါ ။ မိသားစု လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္း ပုံစံမ်ဳိးသည္ အသင့္ေတာ္ဆုံး ပုံစံတစ္မ်ဳိး ျဖစ္နုိင္ဖြယ္ရာရွိသည္ ။ ဤကဲ့သုိ.ေသာ အေျခအေန၏ ေတာင္းဆုိမႈနွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြ လက္ခံက်င့္သုံးရန္အတြက္ ေျမယာကုိ လြတ္လပ္စြာ ေရာင္းဝယ္ျခင္း ၊ ငွါးရမ္းျခင္းနွင့္ ဆက္ခံပုိင္ခြင့္ စသည္တုိ.ကုိ ခြင့္ျပဳသင့္ျပီး ေက်းလက္ေဒသ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈအတြက္ အဓိကအက်ဆုံး ရင္းျမစ္ျဖစ္သည့္ ေျမယာကုိ ေဈးကြက္တြင္ လြတ္လပ္စြာ ရရွိနုိင္ေစျပီး ဥပေဒနွင့္ ကာကြယ္ေပးထားသင့္ေပသည္ ။ ဤအခ်က္မွာ ထိပ္တုိက္ေတြ.ရမည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ရပ္ျဖစ္ေပသည္ ။

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

၁ ။ ။ “ေက်းလက္ေဒသ ေျမယာကန္ထရုိက္ အစီအစဥ္”ကုိ “ေက်းလက္ေဒသ အိမ္ယာေျမ တာဝန္ခံမႈစနစ္”ဟုလည္း လူသိမ်ားသည္ ။
၂ ။ ။ ျပည္သူ.ဘုံအဖြဲ.မ်ားကုိ (၁) ဘုံအဖြဲ. (၂) ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး တပ္ဖြဲ.နွင့္ (၃) ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး အဖြဲ.တုိ.က စုေပါင္းပုိင္ဆုိင္ၾကသည္ ။

(ေက်ာက္က်ိယန္၏ Prisoner of the State စာအုပ္မွ Part 3, Chapter 10 Freedom on the Farm ကုိ ဘာသာျပန္ဆုိထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------